كمال‌گرايي، عزت‌نفس و سبك‌هاي دلبستگي به‌عنوان پيش‌بين‌هاي احساس تنهايي در دانشجويان دختر خوابگاهي دانشگاه چمران اهواز

پژوهش حاضر با هدف پيش­بيني احساس تنهايي دانشجويان دختر خوابگاهي براساس كمال‌گرايي، عزت‌نفس و سبك‌هاي دلبستگي(دلبستگي ايمن، دلبستگي اجتنابي و دلبستگي دوسوگرا) پرداخته است. بدين منظور نمونه‌اي با حجم 200نفر از دانشجويان دختر خوابگاهي دانشگاه چمران اهواز با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسش­نامه­ هاي كمال­گرايي اهواز، عزت‌نفس روزنبرگ، سبك­هاي دلبستگي هازان و شيور و احساس تنهايي راسل بود. داده­هاي جمع‌آوري‌ شده با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته ­هاي تحقيق بيان­گر آن است كه عزت‌نفس ( r=-0/49,P.0/001) و سبك دلبستگي ايمن (r=-0/27,P>0/001) بااحساس تنهايي ارتباط منفي معنادار و كمال­گرايي (r=0/16,P>0/02)، دلبستگي اجتنابي (r=0/18,P>0/01) و دلبستگي مضطرب-دوسوگرا (r=0/20,P>0/001) بااحساس تنهايي ارتباط مثبت معنادار دارند. نتايج رگرسيون نيز نشان داد كه اعتمادبه‌نفس و دلبستگي دوسوگرا، 0/28 درصد از كل واريانس احساس تنهايي دانشجويان را پيش‌بيني مي‌كند و سهم اعتمادبه‌نفس از اين ميزان 0/49 مي‌باشد. كمال‌گرايي، دلبستگي ايمن و دلبستگي اجتنابي قادر به پيش‌بيني معنادار احساس تنهايي دانشجويان نيستند. لذا مي‌توان از طريق بهبود عزت‌نفس و سبك‌هاي دلبستگي و همچنين كمال‌گرايي احساس تنهايي فرد را كاهش داد.