مطالعه اي پيرامون نقش حقوقي متصدي حمل و نقل در كنوانسيون حمل و نقل تركيبي بين المللي كالا

هدف پژوهش تبيين نقش حقوقي متصدي حمل و نقل در كنوانسيون حمل و نقل تركيبي بين المللي كالا است. در تحقيق پيش رو، با استفاده از روش توصيفي- تحليلي با رويكرد روش كتابخانه اي و به شكل فيش برداري از اسناد و منابع انجام شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه؛ حمل و نقل تركيبي كه امروزه رايج ترين نوع حمل و نقل در عرصه بين المللي است، نوعي از حمل و نقل است كه در آن محموله بدون اينكه وقفه اي در وضعيت حمل آن بوجود آيد، از كشوري به كشور ديگر توسط حداقل دو وسيله نقليه متفاوت با نظام هاي حقوقي گوناگون، تحت مسئوليت شخص واحدي كه عامل حمل و نقل تركيبي ناميده مي شود صورت مي گيرد. در واقع اين نوع حمل و نقل، محصول كانتينريزاسيون است. با پيدايش كانتينر در دهه 60 قرن بيستم، امكان ادغام مراحل مختلف حمل- اعم از دريايي، زميني، هوايي و ريلي- در قراردادي واحد فراهم گشت و بدين گونه حمل و نقل تركيبي رواج يافت. مهمترين سند بين المللي راجع به حمل و نقل تركيبي «كنوانسيون سازمان ملل متحد در مورد حمل و نقل تركيبي بين المللي كالا ژنو 1980 مي باشد. در اين پژوهش، ابعاد مختلف مسئوليت متصدي حمل و نقل تركيبي و حقوق وي در كنواسيون هاي بين المللي مورد بررسي قرار گرفت و نتيجه كلي مشخص شد كه متصدي حمل و نقل در كنوانسيون ،« ژنو » بخصوص كنوانسيون حمل و نقل حمل و نقل تركيبي بين المللي در قبال خساراتي كه از فعل يا ترك فعل كارگران و نمايندگان حادث شده مسئول مي باشد و مبناي اين مسووليت تقصير كارگران و نمايندگان اوست كه موجب نقض تعهد قراردادي متصدي حمل مي شود. بنابراين شخص زيان ديده حق دارد به جاي مراجعه به كارگري كه عامل زيان بوده، به خود متصدي حمل كه طرف قرارداد حمل و نقل مي باشد، مراجعه و خسارت وارده را از او مطالبه كند. واژگان كليدي: مسئوليت، متصدي، حمل و نقل تركيبي، كنوانسيون بين المللي كالا.