بررسي عهدنامه هاي بين المللي مبتني بر آموزه هاي ديني

روابط ميان حاكميت هاي مستقل در جامعه جهاني عمدتا در قالب عرف ها و معاهدات بين المللي، تشكيل دهنده مي شود. اين روابط و مراودات ممكن است در زمينه هاي « حقوق بين الملل » مقررات و قوانيني است كه از آن تعبير به اقتصادي، سياسي، فرهنگي و... باشد كه در چارچوب معاهدات بين المللي خود را نمايان مي سازد. با اين حال دين مبين اسلام به جهت هدف جهان شمول آن كه سعادت دنيا و آخرت ابناء بشر است، يك نظام حقوقي جامع كه مخاطب آن همه انسان ها مي باشند ارائه نموده است هدف اصلي شريعت مقدس اسلام ايجاد حكومت واحد جهاني است. در عين حال تا فراهم شدن زمينه ها ايجاد موعود، موازين و مقررات مكتب حقوقي اسلام بالقوه علاوه بر افراد، قابليت اعمال در روابط ميان كشورها را نيز دارد. اين در حالي است كه كشورهاي ديگر به خاطر اختلاف در فرهنگ و سنت ها، به سادگي پذيراي آن موازين چنان كه شايسته است نيستند. با اين وجود منابع اسلامي به ويژه قرآن كريم و سنت پيامبر اكرم (ص) و ائمه معصومين (ع) مجموعه اي عظيم و مترقي از مقررات و قوانين در زمينه هاي مختلف مانند حقوق معاهدات، حقوق بشر، حقوق بشر دوستانه، حل و فصل مسالمت آميز اختلافات، حقوق ديپلماتيك و كنسولي و نيز ملاك هاي قابل اعمال در بسترهاي جديد حقوق بين الملل را ارائه كرده است كه هر يك به طور مستقل جاي پژوهش و تحقيق در خور را دارند. اين پژوهش به روش توصيفي تحليلي و با هدف شناخت جايگاه و ارزش عهدنامه هاي بين المللي از ديدگاه اسلام نگاشته شده است. سوال اصلي تحقيق عبارتست از اينكه، عهدنامه ها بين المللي از چه جايگاه و ارزشي در آموزه هاي ديني برخوردار مي باشند؟