اثربخشي هنردرماني مبتني بر ذهن آگاهي‌ بر استرس و سبك زندگي زنان باردار مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني نيشابور

The effectiveness of mindfulness-based art therapy (MBAT) on stress and lifestyle among pregnant women referred to Neyshabur health centers

پژوهش حاضر به‌منظور بررسي اثربخشي هنردرماني مبتني‌بر ذهن آگاهي به‌عنوان مداخله گروهي جديد در روان‌درماني بر كاهش استرس و بهبود سبك زندگي زنان باردار مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهري نيشابور در سال 1397 انجام شده است. مواد و روش ها 84 نفر از زنان باردار 15 تا 45 سال، در يك طرح مداخله اي پيش‌آزمون -پس‌آزمون با گروه كنترل، به‌طور تصادفي به دو گروه آزمون وكنترل تقسيم شدند و به نسخه كوتاه مقياس استرس اورلي و گيردانو و نيز پرسش‌نامه سبك زندگي ارتقا ء سلامت والكر پاسخ دادند. گروه آزمون ، 10 هفته هنردرماني مبتني بر ذهن‌ آگاهي را دريافت كردند و يك ماه پس از مداخله، هر دو گروه دوباره با همان ابزارها ارزيابي و داده‌ها با نرم افزار spss 20 و آزمون هاي آماري شامل كاي دو ، تي مستقل و تي زوجي تجزيه و تحليل شدند. يافته ها به منظور مقايسه ميانگين اختلاف نمره ابعاد مقياس سبك زندگي و استرس در قبل و يك ماه بعد از مداخله در دو گروه از آزمون تي مستقل استفاده گرديد و نتايج نشان داد كه بين تغييرات نمره ابعاد مقياس سبك زندگي و استرس ( افزايش نمره) در دو گروه آزمون و كنترل اختلاف معني داري وجود دارد (05/0P<). نتيجه‌گيري هنردرماني مبتني بر ذهن آگاهي به‌عنوان يك روش جديد كه تركيبي از درمان‌هاي روان‌شناختي و هنردرماني است در كاهش استرس و بهبود سبك زندگي جمعيت زنان باردار مؤثر است. با توجه به سودمندي اين روش، استفاده از اين روش جديد در گروههاي سني و جمعيتي ديگر پيشنهاد مي‌گردد.

Introduction The purpose of this study was to determine the effectiveness of mindfulness-based art therapy (MBAT) in decreasing stress levels and promoting life style in pregnant women referred to Neyshabur health centers in 2018 Materials and Methods This study was interventional study, which was conducted on 84 pregnant women. Eighty-four pregnant women completed both the pre and post-study measurements. The MBAT group demonstrated a significant decrease in symptoms of distress and significant improvements in key aspects of the health-related style of life as measured by Health Promoting Lifestyle Profile-II questionnaire. Results Independent t-test, after intervention, showed a significant difference in mean of lifestyle and stress, interpersonal relationships, and responsibility in two groups (P <0.05); these changes were not significant in the control group. Conclusion This investigation of MBAT provides initial encouraging data that support a possible future role for the intervention as a psychosocial option for decrease in symptoms of distress pregnant women and improve lifestyle