بررسي رابطه فرسودگي شغلي و تمايل به ماندگاري پرستاران بخش‌هاي روانپزشكي بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اصفهان در سال 1397

Investigating the relationship between job burnout and willingness to stay of nurses in psychiatric wards of hospitals affiliated Isfahan University of Medical Sciences in 2018

مقدمه فرسودگي شغلي يكي از عوامل اصلي در كاهش بازده كاري، ايجاد عوارض جسمي و رواني در مشاغل مختلف به ويژه پرستاري است. تأثيرات فرسودگي شغلي گاهي موجب كاهش تمايل فرد به ماندن در شغل ميشود. مطالعه حاضر با هدف تعيين رابطه فرسودگي شغلي و تمايل به ماندگاري پرستاران انجام يافته است. مواد و روش‌ها پژوهش حاضر، يك مطالعه توصيفي - تحليلي است كه بر روي 130 نفر از پرسنل پرستاري بخشهاي روانپزشكي بيمارستانهاي دانشگاه علوم پزشكي شهر اصفهان كه بهصورت طبقهبندي تصادفي ساده انتخاب شدند، انجام شد. به منظور جمعآوري اطلاعات از دو پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ و پرسشنامه تمايل به ماندگاري در شغل واينر و واردي استفاده شد. تجزيه و تحليل دادهها با استفاده از نرمافزار آماري SPSS نسخه 24 انجام شد. يافته‌ها ميزان خستگي عاطفي (46/58 درصد)، مسخ شخصيت (61/44 درصد) و احساس ناكارآمدي در سطح كم (07/43 درصد) محاسبه شد. بيشتر پرستاران شاغل در بخشهاي روانپزشكي تمايل به ماندن در شغل متوسطي داشتند (84/43 درصد). همچنين همبستگي تمايل به ماندگاري در شغل و خستگي عاطفي و مسخ شخصيت معكوس و معنيدار بود (05/0>P). اما بين تمايل به ماندگاري و احساس ناكارآمدي و فرسودگي شغلي هبستگي معناداري مشاهده نشد(05/0). نتيجه‌گيري نتايج نشان داد ميان بعد خستگي عاطفي و مسخ شخصيت با تمايل به ماندگاري در شغل رابطه معناداري وجود دارد. با كاهش فرسودگي شغلي و افزايش ميل به ماندن پرستاران شاغل در بخشهاي روانپزشكي ميتوان به ارائه خدمات شايستهتر، افزايش رضايت شغلي و كاهش هزينههاي مراقبتي و درماني دست يافت.

Introduction Job burnout is one of the main factors in decreasing returns, causing physical and psychological complications in various occupations, especially in nursing. The effects of job burnout sometimes reduce the personchr('39')s willingness to stay in the job. The purpose of this study was to determine the relationship between job burnout and willingness to stay of nurses. Materials and Methods This descriptive-analytical study was performed on 130 nursing staff in psychiatric wards of MUI hospitals selected by simple random sampling. Two questionnaires were used to collect information, Maslach burns out questionnaires and wiener and Vardy questionnaire for willingness to staying in the job. Data were analyzed by SPSS software version 24. Results Emotional fatigue (58.46%), depersonalization of personality (44.61%), and inefficiency (43.07%) were calculated at a low level. Most nurses working in psychiatry wards had moderate (43.84%) willingness to stay. Also, the correlation between willingness to stay in the job and emotional exhaustion and depersonalization of personality was inverse and significant (P <0.05). But there was no significant correlation between willingness to stay and inefficiency and job burnout (P <0.05). Conclusion The results showed that there is a significant relationship between the dimension of emotional exhaustion and depersonalization with the willingness to stay in the job. By reducing burnout and increasing the willingness of nurses to stay in psychiatry wards, more appropriate services increased job satisfaction, and reduced health care costs can be achieved.