الگوي سياستگذاري نمادهاي اسلامي- ايراني شهري (مبتني بر ديدگاه نخبگان فرهنگي)

نمادهاي شهري حامل خاطرات مشترك مردم و مفاهيم فرهنگي و اجتماعي‌اند و منتقل‌كننده معاني ضمني گسترده‌اي در ذهن مردم يك شهر هستند. معماري امروز ما به دلايل مختلف بر اساس فضاي فرهنگي ما ساخته نمي‌شود. هر چقدر نمادهاي شهري بر اساس معماري غربي ساخته شود، فرهنگ كشور را تحت تأثير خود قرار داده و به همان ميزان جامعه را از فرهنگ اسلامي و ايراني دور مي‌سازد. براي دست‌يابي به يك شهر داراي نمادهاي مطلوب، لازم است الگويي متناسب با ويژگي‌هاي آن فرهنگ و ملهم از آموزه‌هاي ديني شكل گيرد. داده‌هاي مورد نياز در اين تحقيق به روش مطالعات اسنادي و كتابخانه‌اي گردآوري شد. آنگاه مصاحبه با برخي از نخبگان و مسؤولين حوزه فرهنگ و نمادهاي شهري در دستور كار قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش تحليل مضمون استفاده گرديد. در اين مقاله تعداد 95 كد تفسيري، 15 مضمون سازمان‌يافته و در نهايت 5 مقوله فراگير از متن مصاحبه‌ها استخراج گرديد و ابعاد و مؤلفه‌هاي الگوي مورد نظر مشخص و روابط بين آنها تبيين گرديد. مقوله‌هاي فراگير اين الگو عبارتند از: مباني نمادسازي، تجربيات نمادسازي، كاركرد نمادها، تمدن‌سازي نماد و محيط‌شناسي نمادها. با استفاده از اين الگو، سياستگذاران فرهنگي امكان مي‌يابند تا با بهره‌گيري از تجارب ساير كشورها و توجه به وضعيت فرهنگي و محيطي كشور به وضع سياست فرهنگي در حوزه نمادهاي شهري بپردازند. پيشنهاد مي‌گردد سياستگذاري فرهنگي با نگاه بر احياي نمادهاي اسلامي- ايراني شهري صورت گيرد و طراحي اين نمادها از طريق بازتوليد، بازسازي و احياي نمادهاي گذشته در قالب‌هاي جديد به انجام رسد.