نشانگان اقدام بموقع (شناسايي علايم اختلالات روان‌پزشكي....)

يكي از رويكردهاي مهم در تبيين و پيشگيري از مصرف مواد در سنين بزرگسالي، شناسايي عوامل خطرساز و محافظت كننده در كودكي و نوجواني است. بر اين اساس عوامل خطر شامل موقعيت ها، ويژگي ها، متغيرها و رويدادهايي هستند كه احتمال سوء مصرف مواد را افزايش مي دهند. در مقابل عوامل حفاظت كننده، عواملي هستند كه اثر عوامل خطرساز را خنثي كرده و در نتيجه احتمال وقوع مشكل را كاهش مي دهند. شش دسته بندي رايج براي اين عوامل ذكر شده كه شامل عوامل فردي، خانوادگي، همسالان، مدرسه، محله و جامعه است. سابقه ابتلا به اختلال روان پزشكي در دوران كودكي و نوجواني از جمله عوامل خطر فردي مهمي است كه فرد را مستعد مصرف مواد در سنين بالاتر مي كند و آشنايي با نشانه هاي آن براي والدين/ مراقبان كودك و كاركنان بهداشتي و درماني بسيار حايز اهميت است. گرچه وجود اختلالات روان پزشكيِ همراه، در مصرف كننده مواد نخواهد شد. همچنين سخت است بدانيم كدام كودك يا نوجواني كه مواد را امتحان كرده است، بعدها در بزرگسالي به مصرف مواد ادامه داده و مشكلات جدي تري را تجربه خواهد كرد.