پساتلويزيون ؛ دگرگوني هاي تلويزيون در عصر همگرايي رسانه ها

«پساتلويزيون» اشاره به منسوخ شدن روشي خاص و پايان دوره‌اي دارد كه در آن تماشاي تلويزيون و مشاركت در آن انحصاري بود. همگرايي، به قابليت استفاده‌ از چندين سرويس بر روي يك پلتفرم يا دستگاه گيرنده، يا امكان بهره‌برداري از هر سرويس بر روي چند دستگاه اشاره دارد. با دموكراتيزه ‌كردن فرايند توليد و توزيع ويدئو و اينترنتي‌ شدن تلويزيون‌، همگرايي به عرصه‌ تازه‌اي پا گذاشته است. در عصر «پساتلويزيون» تغييراتي صنعتي در ماهيت ابزار تماشا، سبك‌هاي توليد و سيستم‌هاي توزيع پديد آمده و يك اقتصاد جديد توليد تلويزيوني در حال وقوع است. تجربه‌ي تماشاي تلويزيون در مرحله جدا شدن از يك دستگاه مشخص بوده و با وجود يك اينترنت همه‌گير و هميشه متصل، كه پهناي باند وسيعي دارد، مردم صرف‌نظر از اينكه كجا باشند، مي‌توانند به سريال‌ها و برنامه‌هاي تلويزيوني يا سايت‌هاي اينترنتي موردعلاقه‌شان دسترسي پيدا كنند. اين پژوهش كه با روش توصيفي ‌ـ ‌تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه‌اي صورت گرفته، پاسخ‌ به اين پرسش را جست‌وجو مي‌كند كه نظريه‌هاي پيشين تا چه حد براي نظريه‌پردازي درباره‌ي تلويزيون، به‌عنوان رسانه‌اي در حال دگرگوني، توانمند هستند و براي تفسير و توضيح تلويزيون در زمينه‌ي توليد، توزيع و مخاطب چه الگوهاي نظري را مي‌توان به كار گرفت؟ مقاله در انتها به اين نتيجه مي‌رسد: اكنون با تحقق همگرايي رسانه‌ها و از بين رفتن امكان تدريجي كنترل بر محتوا، تأثيرات گسترده‌اي در زمينه‌هاي اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي جوامع، از لحاظ نظام ارتباطات ـ به ويژه ارتباط تلويزيوني ـ در حال وقوع است.