بررسي تأثير زنجيره تأمين دوسوتوان به عنوان قابليت پويا بركاهش اختلالات و بهبود عملكرد صنعت قطعه‌سازي

يكي از رويكردهاي رايج در دو دهه اخير كه تحولات عظيمي را در كشورهاي صنعتي در عرصه توليد ايجاد كرده، مديريت زنجيره تأمين است. امروزه با توجه به توسعه و تنوع محصولات شركت‌ها و نيز رقابت شديد ميان آن‌ها، شركت‌ها در معرض تحول و دگرگوني بوده و موفقيت نهايي و حتي گاهي بقاي سازماني، وابسته به توانايي آنها در استفاده از قابليت دوسوتواني مي‌باشد تا نوعي مزيت رقابتي براي سازمان خلق شود. سازمان‌هاي توليدي بايد به اندازه كافي انعطاف‌پذير باشند تا از يك سو بتوانند تهديدات غيرقابل پيش بيني در آينده نامطمئن و محيط بي‌ثبات را مديريت كنند و از سوي ديگر از فرصت‌هاي موجود بهره كامل را ببرند. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، از نظر ماهيت توصيفي و از نظر انجام پژوهش پيمايشي است و از روش مدل سازي معادلات ساختاري مبتني بر حداقل مربعات جزئي PLS جهت بررسي برازش مدل و نيز آزمون فرضيه‌هاي آن استفاده شده است. اين پژوهش داراي نه فرضيه مي‌باشد و نتايج حاصل نشان مي‌دهد كه سه بعد «سنجش زنجيره تأمين»، «چابكي زنجيره تامين» و «باز تنظيمي زنجيره تامين» به عنوان ابعاد تشكيل دهنده «فرايند ايجاد قابليت پويا در زنجيره تأمين» بر «دوسوتواني زنجيره تأمين»؛ همچنين «دوسوتواني زنجيره تأمين» بر «عملكرد سازمان» تاثير مثبت دارند. از طرفي «دوسوتواني زنجيره تأمين» بر «اندازه اختلال منفي در زنجيره تأمين» و همچنين «اندازه اختلال منفي در زنجيره تأمين» بر «عملكرد سازمان» تاثير عكس دارد كه در نهايت اين دوسوتواني موجب «تاب‌آوري زنجيره تأمين» مي‌شود.