رابطه عملكرد ديداري-فضايي (ترسيمي) با عملكردهاي اجرايي بيماران اسكيزوفرنياي زن بستري در بيمارستان روان‌پزشكي

مقدمه: نقص در عملكردهاي اجرايي، كنترل رفتار و هيجانات را در اسكيزوفرنيا مختل مي‌سازد و شناسايي همبسته‌هاي آن مي‌تواند در طراحي پروتكل‌هاي درماني مؤثر باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه عملكرد ديداري فضايي (ترسيمي) با عملكردهاي اجرايي بيماران اسكيزوفرنياي زن بستري در بيمارستان روان‌پزشكي بود. روش: طرح پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش بيماران زن مبتلابه اختلال اسكيزوفرنيا بودند كه از ابتداي مهر ماه تا پايان آذر ماه سال ۱۳۹۸ جهت دريافت خدمات درماني، در بيمارستان روان‌پزشكي مدرس شهر نجف ‌آباد بستري بودند. براي انجام اين پژوهش، تعداد ۵۰ نفر، از طريق روش نمونه‌گيري هدفمند و بر اساس معيارهاي ورود انتخاب و آزمون ‌هاي كوتاه وضعيت ذهني (MMSE) و ترسيم ساعت روي آن‌ها اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار ۲۴SPSS و روش‌ هاي همبستگي پيرسون و رگرسيون گام ‌به‌ گام مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه در تست ترسيم ساعت، بين عملكرد ديداري فضايي در مرحله اول (۰/۴۱۴=r و ۰/۰۱ P) و عملكرد ديداريفضايي در مرحله دوم (۰/۵۵۲=r و ۰/۰۱ P) با عملكردهاي اجرايي بيماران رابطه مثبت معنادار وجود داشت. علاوه بر اين، از بين متغيرهاي پيش بين، عملكرد ديداري فضايي در مرحله دوم با ضريب بتاي ۰/۵۲۴ پيش‌بيني كننده معنادار عملكرد اجراي در بيماران اسكيزوفرنيا بود (۰/۰۵ P). نتيجه‌گيري: با ارائه مداخلات توان‌بخشي شناختي و آموزش‌ هاي به‌ موقع و مناسب مي‌توان در جهت تقويت عملكرد ديداري فضايي در بيماران اسكيزوفرنيا، نسبت به بهبود و تقويت عملكردهاي اجرايي در آنان اقدام نمود.