واكاوي توزيع زماني مكاني سرعت باد سطحي در گستره‌ي جغرافيايي ايران با استفاده از مدل MERRA2

باد يكي از متغيرهاي پيچيده اقليمي است كه تغييرات آن مي تواند بر ويژگيهاي اقليمي در مقياس جهاني، منطقه اي و محلي اثرگذار باشد. گرچه اين متغير از جمله عوامل مهم در تغيير اقليم به شمار مي رود اما به ندرت به منظور كشف تغييرات آب و هوايي مورد بررسي قرار گرفته است. هدف از اين پژوهش، واكاوي توزيع زماني مكاني سرعت باد سطحي در گستره‌ي جغرافيايي ايران (2019-1982) مي‌باشد. به اين منظور؛ از ميانگين داده‌هاي ساعتي، روزانه و ماهانه‌ي سرعت باد سطحي مربوط به مدل MERRA–2 استفاده‌شد. نتايج حاصله بيانگر افت‌وخيزهايي در سرعت باد بوده و روند آن با افزايشm/s2/0 همراه است. تحليل‌هاي آماري نيز تفاوتهاي معناداري را به لحاظ زماني و مكاني نشان‌داد. در ميان ماه‌ها، بيشترين ميانگين سرعت باد مربوط به ماههاي (ژوئن، ژولاي و آگوست) و كمترين ميزان مربوط به ماههاي (اكتبر، نوامبر، دسامبر و ژانويه) و در ميان فصول نيز بيشترين و كمترين در تابستان و زمستان اتفاق افتاده‌است. به لحاظ مكاني نيز بيشترين شدت و تداوم جريان باد در شرق ايران و ايران مركزي است. رابطه‌ي رگرسيوني بين سرعت باد و متغيرهاي دما و فشار نشان داد، سرعت باد با دما ارتباط مستقيم (R=%81) و با فشار ارتباط معكوس (R= %70) دارد.