حل و فصل منازعات سياسي در جمهوري اسلامي ايران با تكيه بر تشكل ها و جناح هاي سياسي

حل و فصل منازعات ، از زمينه هاي مطالعاتي مهم در طيف وسيعي از پژوهشگران سياسي را ميباشد. در ايران نيزسالهاي اخير پژوهشهاي خوبي آغاز شده است ولي مطالعات صورت گرفته در حوزه داخلي از حد كليات و يا اقتباس مفهوم سازي و مدلهاي قديمي فراتر نرفته است پژوهش حاضر با مراجعه به اسناد، كتب، مقالات و پايان نامه ها و با استفاده از روش تحليلي- توصيفي به بحث پيرامون نقش احزاب و تشكل هاي سياسي در حل و فصل منازعات پرداخته است و نتايج پژوهش حاكي از آن بود كه احزاب و تشكلهاي سياسي با بالابردن افزايش مهارت هاي تحليل افراد به وسيله نقش آموزشي خود، همچنين نظارت و نفوذ در ارگان هاي قدرت، پيوند و تجميع منافع، فرآيند تصميم سازي و تصميم گيري در رده هاي مختلف حكومت را تسهيل مي بخشند. همچنين با پيوند زدن و تنظيم خواسته هاي افراد حاضر در قدرت و سپس هماهنگ كردن تقاضاهاي پراكنده آنها نهايتا اعمال نظر و صدور حكم قطعي توسط حكومت را تسريع كرده و افكار عمومي جامعه را نيز براي پذيرش اين حكم آماده مي سازند. بدين ترتيب، مدل پژوهش حاضر مركب از مدلهاي سازشي، قانوني و مساعي جميله و با مد نظر قراردادن وظايف احزاب و تشكل هاي سياسي، همچون شكل دادن به افكارعمومي، معرفي نامزدها، سازماندهي انتخاب شونده و مديريت منازعات با استفاده از مولفه هاي اعتمادسازي، سهيم شدن در قدرت و مشاركت مردم به حل و فصل منازعات با رويكردهاي قانوني، فرهنگي و تحكيم مردم سالاري مي پردازند.