آسيب شناسي آموزش همگاني در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي

هدف اصلي اين پژوهش، آسيب شناسي آموزش همگاني در پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي استان زنجان است. براي دستيابي به اين هدف از روش پژوهش توصيفي از نوع پيمايشي بهره گرفته شد. جامعه آماري اين پژوهش هدفمند مي باشد و شامل كليه كارشناسان آسيب هاي اجتماعي، مربيان و مدرسان آموزش همگاني و جمعي از صاحب نظران است كه به ارائه آموزش هاي همگاني براي مخاطبان در سطح مدارس مي پردازند و تعداد آن ها با توجه به آمار اداره آموزش همگاني معاونت اجتماعي نيروي انتظامي استان زنجان 67 نفر بوده است. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بوده است. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش همگاني عوامل فردي و فرهنگي- اجتماعي بركاهش آسيب هاي اجتماعي مؤثرند و روش هاي آموزش همگاني كه اجرا مي شود در كاهش آسيب هاي اجتماعي مؤثرند. همچنين نتايج پژوهش نشان داد كه پاسخ گويان معتقدند در آموزش همگاني آسيب هاي اجتماعي اعتياد، نزاع و درگيري، فضاي مجازي، سرقت و دزدي، انحرافات جنسي، پرخاشگري وخشونت، طلاق و خودكشي به ترتيب اولويت بايد مورد توجه قرار گيرند.

The main objective of this project is the pathological analysis of public education in prevention of social harm within the Zanjan province. In order to accomplish the aforesaid objective, the method put into practice is descriptive research. Statistical population of this research has been purposefully selected which consists of all experts in social harms studies, public sector educators and teachers nationwide. According to Zanjan police enforcement department’s record, the number of educators whom are dedicated to public education are approximated to be 67 people. The practice tool employed in this study is researcher-developed questionnaire. regarding the individual and cultural factors, the results of this research indicate that the attempt to reduce social harm within the public education has been effective. Therefore, in order to elaborate the results of this study, the statistical population believed that in public education social harms such as drug addiction, street fights, social media, robbery and theft, sexual perversion, aggression, divorce, and suicide are the mostly the harms that require immediate care to be encountered.