بررسي اثربخشي گروه درماني يكپارچه نگر بر كيفيت زندگي در معتادان تحت درمان نمونه موردي شهر مشهد مقدس

Evaluation of effectiveness of integrated group therapy on quality of life in addicts under treatment

زمينه و هدف: كيفيت زندگي به‌عنوان مهم‌ترين هدف مداخلات درماني در نظر گرفته‌شده است. درمان يكپارچه نگر با تأكيد بر ارتقاي رشد و تحول انساني يكي از روش‌هاي جديد در حوزه روان‌درماني است. مطالعه حاضر باهدف بررسي تأثير گروه‌درماني يكپارچه نگر بر كيفيت زندگي معتادان تحت درمان صورت پذيرفت. روش‌ها: اين مطالعه نيمه تجربي بر معتادين تحت درمان كلينيك ترك اعتياد دكتر ملكي در شهر مشهد انجام شد. نمونه 30 معتاد تحت درمان بود كه به روش نمونه‌گيري انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه كيفيت زندگي و اطلاعات دموگرافيك بود. گروه مداخله در 8 جلسه گروه‌درماني يكپارچه نگر هر جلسه به مدت 5/1 ساعت شركت نمود و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آمار توصيفي شامل ميانگين، انحراف معيار و آمار استنباطي به روش آزمون تي مستقل و تي زوجي تحليل شد. نتايج: در مطالعه حاضر ميانگين و انحراف معيار سن شركت‌كنندگان در گروه كنترل 104/6±461/35 و در گروه مداخله 398/7±307/35 سال بود. دو گروه قبل از مطالعه ازنظر متغيرهاي زمينه‌اي تفاوت معناداري نداشتند (05/0p>). بين كيفيت زندگي و زير مقياس‌هاي آن در گروه مداخله تفاوت معناداري به دست آمد (05/0p<) و اين تفاوت در گروه كنترل ديده نشد. نتيجه‌گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان داد گروه‌درماني يكپارچه نگر مي‌تواند كيفيت زندگي را بهبود ببخشد. پيشنهاد مي‌شود درمان يكپارچه نگر همراه با دارودرماني در بين معتادان تحت درمان كار گرفته شود

Background and Aim: Quality of life is considered as the aim important of interventions. Integrated treatment-oriented with emphasis on promoting growth and human development is one of the new methods in the field of psychotherapy. This study aimed to evaluate the effectiveness of integrated group therapy on quality of life in addicts under treatment. Methods: Quasi-experimental study done on addiction treatment in Dr Maleki clinic in the city of Mashhad. The sample was 30 addicts under treatment who were selected by convenience sampling. The data collected by the questionnaires of quality of life and demographic information. The intervention group participated in 8 sessions 1.5 hours of integrated group therapy and the control group received no intervention. Data were analyzed using descriptive statistics and independent and paired T-test using SPSS software version 20. Results: The mean and standard deviation of participants' age was in control group 35/461 ± 6/104 and intervention group 35/307±7/398. Before the study, two groups were not significantly different in terms of background (p>0.05). The quality of life and the scale of those in the intervention group were significantly different (p<0.05) and this difference was not seen in the control group. Conclusions: The results of this study showed that integrated group therapy can improve quality of life. It is suggested that integrated treatment be combined with medication among addicts under treatment