بررسي علل و عوامل گرايش به حاشيه نشيني و تاثير آن بر احساس امنيت شهر مشهد

Investigating the Causes and Factors of Tendency to Suburbia and its Impact on Mashhad City Security feeling

حاشيه نشيني پديده اي است كه همانند هر مساله اجتماعي ديگر به كندي شكل مي گيرد و در آغاز حساسيتي را بر نمي انگيزد، ليكن وقتي گسترش يافت و به نوعي شيوه سكونتي گروهي از مردم تبديل شد توجه گروه هاي اجتماعي، انتظامي و مديريتي را بر مي انگيزد و آنها را به راه حل هاي شتاب آلود و در مواردي قلع و قمع واحدهاي سكونتي ساخته شده مجاب مي كند. در اين مقاله سعي بر اين بوده است كه تاثير عوامل گرايش به حاشيه نشيني چه تاثيري بر احساس امنيت در شهر مشهد را بررسي كرده. به اين منظور از شش فرضيه استفاده شده است. اين فرضيهها عبارتند از: 1 -آيا بين ميزان مشاركت گروهي و ميزان گرايش به حاشيه نشيني رابطه معناداري وجود دارد؟ 2 -آيا بين ميزان احساس امنيت و ميزان گرايش به حاشيه نشيني رابطه معناداري وجود دارد؟ 3 -آيا بين ميزان جرم خيزي و ميزان گرايش به حاشيه نشيني رابطه معناداري وجود دارد؟ 4 -آيا بين ميزان احساس امنيت و مشاركت گروهي رابطه معناداري وجود دارد؟ 5 -آيا بين ميزان جرم خيزي و مشاركت گروهي رابطه معناداري وجود دارد؟ 6 -آيا بين ميزان احساس امنيت و جرم خيزي رابطه معناداري وجود دارد؟ كه براي بررسي رابطه ميان فرضيه ها از نرم افزار spss ،و از طريق آزمون همبستگي پيرسون استفاده شد. كه نشان دادند فرضيه ها از اعتبار الزم برخوردارند. طبق نتايج اين تحقيق به منظور افزايش امنيت شهر الزم است اقدام ويژهاي جهت كنترل حاشيه نشيني و تغيير بافت شهري موجود در حاشيه شهر از طريق افزايش نظارت سازمانها و افزايش آگاهي مردم و گسترش بهداشت منطقه انجام شود.

فاقد چكيده