تدوين برنامه آموزشي صميميت همسران بر مبناي فرهنگ بومي و بررسي اثربخشي آن بر كيفيت روابط صميمانه زوج‌ها

Designing educational program of spouses’ intimacy based on native culture and investigation its effectiveness on quality of intimate relationships of couples

اين پژوهش با هدف تدوين برنامه آموزشي صميميت همسران بر مبناي فرهنگ بومي و بررسي اثربخشي آن بر كيفيت روابط صميمانه زوج‌ها انجام شد. پژوهش حاضر آميخته (در بخش طراحي برنامه كيفي و در بخش مداخله كمي) از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش افراد متأهل ساكن شهر تهران در سال 1396 بودند كه از ميان آنها 48 نفر با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفي ساده در دو گروه (هر گروه 24 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش 10 جلسه 2 ساعته با برنامه صميميت همسران آموزش ديد و گروه كنترل آموزشي دريافت نكرد. ابزار پژوهش پرسشنامه صميميت زناشويي والكر و تامپسون (1983) بود و داده‌ها با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه بين گروه‌ها از نظر كيفيت روابط صميمانه زوج‌ها در مراحل پس‌آزمون و پيگيري تفاوت معناداري وجود داشت. به عبارت ديگر برنامه آموزشي صميميت همسران بر مبناي فرهنگ بومي در مرحله پس‌آزمون باعث افزايش كيفيت روابط صميمانه زوج‌ها شد و اين تاثير در مرحله پيگيري باقي ماند (0/05>p). بنابراين درمانگران براي بهبود كيفيت روابط صميمانه زوج‌ها مي‌توانند از برنامه آموزشي صميميت همسران بر مبناي فرهنگ بومي استفاده كنند.

This research aimed to designing educational program of spouses’ intimacy based on native culture and investigation its effectiveness on quality of intimate relationships of couples. The present study was a mixed (in terms of designing program was qualitative and in terms of intervention was quantitative) from type of semi-experimental with pre-test, post-test and follow-up design with control group. The research population was married people living in Tehran city in 2017 year which from them 48 people were selected by available sampling method and randomly replaced into two groups (each group 24 people). The experimental group trained 10 sessions of 2 hours with spouses’ intimacy program and the control group didn’t receive any training. The research instrument was marital intimacy questionnaire of Walker & Thompson (1983) and data were analyzed by repeated measure ANOVA method. The findings showed that there was a significant difference between the groups in the post-test and follow-up stages in terms of quality of intimate relationships of couples. In the other word, educational program of spouses’ intimacy based on native culture in the post-test stage led to increase the quality of intimate relationships of couples and this effect remained at the follow-up stage (p<0/05).