بررسي پديدارشناسانۀ آگاهي زنان متأهل از فرزندآوري

از پرسش‌هاي اساسي جمعيت‌شناسان و جامعه‌شناسان اين است كه چرا ميزان باروري در چند سدۀ اخير كاهش پيدا كرده است. صاحب‌نظران، عواملي مختلفي را دليل تغيير در رفتار باروري انسان سدۀ 20 و 21 ‌مي‌‎دانند. پرسش اساسي اين است كه آگاهي انسان مدرن نسبت به فرزندآوري چه تغييري كرده است و او چه برداشتي از فرزندآوري دارد. ايران ازجمله كشورهايي است كه كاهش در ميزان باروري را در 50 سال اخير تجربه كرده است. هدف پژوهش حاضر، بررسي آگاهي زنان متأهل نسبت به فرزندآوري است. بدين منظور به روش پديدارشناسي، آگاهي و تجربۀ فرزندآوري 11 زن متأهل بررسي شده است. بنا بر نتايج، پديدار اجتماعي فرزندآوري شامل تم‌هاي مركزي معناي فرزندآوري، تعداد فرزندان ايده‌آل، تعداد فرزندان معقول، ترجيح جنسي فرزند، دلايل فرزندآوري، موانع فرزندآوري، موانع فرزندآوري بيش از حد معقول، نگراني از فرزندآوري، نگراني از نداشتن فرزند، تجربۀ فرزند داشتن، تجربۀ بارداري، تصور حاملگي، پيروي از الگوي فرزندآوري مادر، دلايل رضايت يا نارضايتي از تعداد فرزندآوري خانوادۀ مبدأ و چگونگي تشويق مادر به فرزندآوري است. اين پديدار اجتماعي حاصل ميان‌ذهنيت مشاركت‌كنندگان پژوهش دربارۀ فرزندآوري است.