اثر سطوح كم آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت (Zea mays L.) سينگل كراس 704 تحت تأثيركاربرد كاهنده هاي تعرق

اين مطالعه با هدف بررسي اثر مصرف جيبرلين و مواد كاهنده تعرق بر عملكرد و اجزاي عملكرد ذرت (Zea mays L.) تحت تنش رطوبتي، به‌صورت اسپليت فاكتوريل در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي در سال 1396 در شهرستان مهران استان ايلام انجام شد. فاكتور اصلي شامل سه سطح كم آبياري (آبياري نرمال (معادل 40 ميلي متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A) به‌عنوان شاهد و 60 و 80 ميلي متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A) و فاكتور فرعي شامل هشت حالت مصرف جيبرلين (با غلظت 100 پي پي ام)، و عدم مصرف جيبرلين در چهار سطح مصرف كاهنده هاي تعرق شامل اسيد سالسيليك (با غلظت 0.5 ميلي مولار)، اسيد آسكوربيك (120 ميلي گرم در ليتر) و پاكلوبوترازول (50 پي پي ام) و شاهد (محلول پاشي با آب مقطر) در مرحله شش تا هشت‌برگي بود. نتايج نشان داد كه بين سطوح مختلف كم آبياري از نظرصفات عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بلال، شاخص سطح برگ و محتواي نسبي آب برگ تفاوت معني داري در سطح احتمال يك درصد وجود داشت. خشكي سبب كاهش عملكرد، اجزاي عملكرد، شاخص سطح برگ و محتواي نسبي آب برگ شد و مصرف جيبرلين و كاهنده هاي تعرق باعث بهبود صفات مورد نظر گرديد. همچنين مصرف كاهنده هاي تعرق روي عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، تعداد دانه در بلال و شاخص سطح برگ داراي اثر معني‌داري در سطح احتمال يك درصد و بر محتوي نسبي آب برگ اثر معني‌داري در سطح احتمال پنج درصد داشت. بيشترين ميزان عملكرد دانه (11111.6 كيلوگرم در هكتار) در شرايط آبياري نرمال تحت محلول‌پاشي جيبرلين و اسيد ساليسيليك و كمترين ميزان عملكرد دانه (6420.6 كيلوگرم در هكتار) در شرايط تنش 80 ميلي متر و بدون استفاده از جيبرلين و كاهنده هاي تعرق به دست آمد. به‌طور كلي، كاربرد خارجي اين تركيبات مي تواند مقاومت گياه را نسبت به تنش هاي غيرزنده افزايش دهد. بنابراين، كاربرد تلفيقي اين تركيبات راهكاري جهت رسيدن به ثبات عملكرد در تنش خشكي و كاهش مصرف آب مي‌باشد.