بررسي عملكرد راهبرد معاملاتي اقلام تعهدي

هدف اصلي اين مقاله، بررسي عملكرد راهبرد معاملاتي اقلام تعهدي است. راهبرد اقلام تعهدي، راهبردي معاملاتي است كه طبق آن سهام با سطح نسبي پايين اقلام تعهدي خريداري و نگهداري شده و سهام با سطح نسبي بالاي اقلام تعهدي فروخته مي‌شود. به‌صورت خاص در اين پژوهش امكان كسب بازده مازاد و بازده مازاد تعديل‌شده بر اساس ريسك با به‌كارگيري «راهبرد اقلام تعهدي سنتي» و «راهبرد اقلام تعهدي نسبي»، آزمون شده است. بدين منظور داده‌هاي 236 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران به‌صورت ماهانه بين سال‌هاي 1390 تا 1397 جمع‌آوري گرديد؛ و براي آزمون فرضيه‌ها از روش سبد مصون‌سازي و آزمون t استفاده شد. نتايج نشان داد به‌كارگيري راهبرد اقلام تعهدي نسبي، منجر به كسب بازده مازاد و بازده مازاد تعديل‌شده بر اساس ريسك مي‌شود. همچنين نتايج حاكي از كسب بازده مازاد با به‌كارگيري راهبرد اقلام تعهدي سنتي بود؛ اما كسب بازده تعديل‌شده بر اساس ريسك با به‌كارگيري راهبرد يادشده، تائيد نشد. با توجه به اين‌كه در بازار كارايي كه ناهنجاري در آن وجود ندارد، نمي‌توان به بازده مازاد دست‌يافت، نتايج پژوهش حاضر حاكي از وجود ناهنجاري اقلام تعهدي در بورس اوراق بهادار تهران است. همچنين نتايج پژوهش، حاكي از اين است كه راهبرد اقلام تعهدي نسبي در مقايسه با راهبرد اقلام تعهدي سنتي كارايي بيشتري دارد.