رابطه فرهنگ سازماني با رفتار ضد شهروندي: نقش ميانجي شايستگي اخلاقي، ظرفيت سازماني و حكمراني

زمينه : يك از عوامل مهم در كاهش بهره وري در درون سازمانها، رفتار هاي ضد شهروندي و غير مولد است كه عوامل مختلفي بر آن اثر مي گذارند. هدف اين مقاله تبيين رابطه فرهنگ سازماني با رفتار ضد شهروندي در واحدهاي دانشگاه پيام نور جنوب استان آذربايجان غربي است كه در اين ميان به نقش متغير هاي ميانجي گر ظرفيت سازماني و حكمراني اشاره خواهد شد . روش: در مطالعه حاضر روش تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي است.جامعه آماري پژ وهش شامل كاركنان واحدهاي دانشگاه پيام نور جنوب استان آذربايجان غربي 260 نفر بود. تعداد 159 نفر به شيوه تصادفي ساده انتخاب گرديد و براي گردآوري داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها علاوه بر آمار توصيفي، از آماراستنباطي و مدل تحليل مسير و نرم افزار ليزرل استفاده شد. يافته: بر اساس خروجي نرم افزار و اعداد معناداري، يافته ها نشان داد كه؛ بين متغيرهاي فرهنگ سازماني با ظرفيت سازماني و شايستگي اخلاقي و حكمراني رابطه معني دار وجود دارد. همچنين بين شايستگي اخلاقي و ظرفيت سازماني با حكمراني رابطۀ مثبت و معني دار وجود دارد و بين شايستگي اخلاقي و حكمراني با رفتار ضد شهروندي رابطه منفي و معني دار وجود دارد. اما بين ظرفيت سازماني با حكمراني و رفتار ضد شهروندي رابطۀ منفي و غير معني دار مشاهده گرديد. نتيجه گيري: بر اساس تحليل داده ها، ميزان توسعه شايستگي اخلاقي بر پايه فرهنگ سازماني مي تواند به خلق ظرفيت راهبردي و تقويت حكمراني در پيشگيري از رفتارهاي ضد شهروندي كمك كند.