نقش فريضه امر به معروف و نهي از منكر در پيشگيري از جرائم ( مطالعه موردي شهر اروميه)

The obligation of enjoining the good and forbidding the evil in crime prevention ( A Case Study of Urmia )

امروزه اغلب نظام هاي كيفري به دنبال آن هستندكه با استفاده از روش هاي غير كيفري و با اتخاذ سياست ها و برنامه هاي پيشگيرانه، زمينه هاي جرائم در جامعه را از ميان ببرند. به طور كلي در دنيا دو روش براي پيشگيري از جرم وجود دارد؛ يكي روش اجتماعي است كه با استفاده از شيوه هاي القايي، اقناعي، ارشادي و روش هاي تربيت اقتصادي، سياسي، اجتماعي و... ميزان وقوع جرائم در جامعه كاهش داده مي شود لذا هدف اصلي اين تحقيق بررسي نقش امربه معروف و نهي از منكر در پيشگيري از جرايم مي باشد . پژوهش حاضراز نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت و روش توصيفي – پيماشي است. جامعه آماري اين تحقيق شامل آمران به معروف و ناهيان از منكر شهرستان اروميه بوده نمونه آماري 100 نفر به شيوه در دسترس انتخاب گرده است . ابزار گردآوري داده، پرسشنامه بوده و براي توصيف متغيرهاي جمعيت شناختي از جداول توزيع فراواني و براي تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها از آزمون همبستگي پيرسون استفاده گرديده است. 4 فرضيه در نظر گرفته شده اين تحقيق شامل، رابطه بين گسترش فرهنگ نظارت همگاني، آشنايي آمرين و ناهيان به معروف و منكر ، حمايت از آمرين به معروف و ناهيان از منكر ، مبارزه با نفوذ انديشه هاي تساهل و تسامح گرا و پيشگيري از جرم به تأييد رسيد. نتيجه نشان داد هر 4 فرضيه در پيشگيري از جرائم مؤثر است. در بررسي و تحليل نتايج مؤثر، تمامي شاخص هاي شناسايي شده با توجه به نظر پاسخگويان در پيشگيري از جرائم تأثيرگذارند.

فاقد چكيده لاتين