بررسي تأثير انرژي‌هاي تجديدپذير و نوآوري‌هاي فني و رشد اقتصادي بر انتشار دي اكسيد كربن

مصرف گسترده انرژي‌هاي تجديدناپذير در كنار افزايش گسترده فعاليت‌هاي اقتصادي در چند دهه اخير پيامدهاي زيست محيطي گسترده‌اي داشته است. افزايش دماي زمين، تغييرات آب و هوايي، بالا آمدن سطح آب درياها و در نهايت تشديد منازعات بين‌المللي از جمله اين پيامدها محسوب مي‌شوند. طي ساليان اخير برخي كشورها تلاش گسترده‌اي در راستاي استفاده بيشتر از پتانسيل‌هاي انرژي‌هاي تجديدپذير را شروع نموده‌اند. اين تلاش‌ها در راستاي مزاياي بيشتر استفاده از اين انرژي‌ها و همچنين رعايت توافقنامه‌هاي بين‌المللي براي كاهش دماي كره زمين بوده است. در واقع طي دهه‌هاي اخير رشد پايدار اقتصادي براي اكثر اقتصادهاي جهان به يك هدف مهم تبديل شده است. لازمه دست‌يابي به اين هدف، تثبيت يا كاهش انتشار گازهاي گلخانه‌اي است. اين امر مستلزم گذار از فعاليت‌هاي اقتصادي مبتني بر منابع انرژي آلاينده به فعاليت‌هاي مبتني بر فناوري‌ها و مصرفي با تأثير محيط زيست كم‌تر است. هدف اين مطالعه بررسي اثر نوآوري‌هاي فني، مصرف انرژي‌هاي تجديدپذير و رشد اقتصادي بر انتشار CO2 در كشورهاي منتخب آژانس بين‌المللي انرژي‌هاي تجديدپذير (IRENA) با استفاده از رويكرد ايستا، پويا و ضرايب بلندمدت داده‌هاي تركيبي طي دوره زماني 2016-1990 بود. نتايج اين مطالعه نشان داد كه نوآوري فني و انرژي‌هاي تجديدناپذير تأثير مثبتي بر انتشار CO2 داشته است اما اثر انرژي‌هاي تجديدپذير بر انتشار CO2 منفي و معني‌دار بوده است. تأثير رشد اقتصادي نيز بر انتشار CO2 مثبت و معني‌دار مي‌باشد.