تأثير آموزش مسائل مدل‌سازي رياضي بر تجربه‌هاي شوقِ دانش‌آموزان

با توجه به اين‌كه «مدل‌سازي و كاربردها» و يادگيري آن در مدرسه و دانشگاه مي‌تواند كاربرد رياضيات را در علوم، فناوري و زندگي روزانه بهتر نمايان سازد، لذا ايجاد فرصت‌هايي كه دانش‌آموزان را قادر كند مهارت‌هاي مدل‌سازي خود را ارتقا دهند، يكي از موضوعات برجسته در تحقيقات آموزش رياضي است. از اين رو، در اين پژوهش به آموزش مسائل مدل‌سازي رياضي به دو شيوه مستقيم (معلم محور) و استراتژي عملگر (دانش‌آموز محور) به 244 دانش‌آموز دختر پايه دهم پرداخته شده است. اين مطالعه در نيم‌سال اول سال تحصيلي ۱۳۹۳- ۱۳۹۲ در سه دبيرستان غيردولتي شهر مشهد انجام شد. هدف از اين تحقيق، بررسي تأثير آموزش مسائل مدل‌سازي رياضي به دو شيوه آموزشي متفاوت بر تجربه‌هاي شوق دانش‌آموزان در مسائل مختلف رياضي (مدل‌سازي، كلامي و درون‌ـ‌رياضي) است. روش پژوهش كمي و از نوع نيمه‌تجربي است. جمع‌آوري اطلاعات به‌وسيله يك پرسش‌نامه دركِ شوق در مقياس ليكرت انجام شد. تجزيه و تحليل آماري داده‌ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس اندازه‌هاي مكرر نوع دوم نشان داد كه آموزش مسائل مدل‌سازي رياضي بر تجربه‌هايِ شوق دانش‌آموزان در مسائل دنياي واقعي تأثير معناداري داشته است. علاوه بر اين، محيط آموزشيِ دانش‌آموز محور بستر مناسبي براي بروز اين تجربه‌هاي مثبت در دانش‌آموزان بود. بنابراين استفاده معلمان از فعاليت‌هاي مدل‌سازي براي علاقه‌مند‌كردن دانش‌آموزان به درس رياضي ضرورت و اهميت پيدا مي‌كند.