كاربرد آموزش سيار در يادگيري تركيبي محيط‌زيست از منظر اعضاي هيئت علمي (مطالعه‌ موردي: دانشگاه علوم دريايي چابهار)

اين پژوهش كاربرد آموزش سيار را در يادگيري تركيبي محيط‌زيست در آموزش عالي از ديدگاه اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه علوم دريايي شهرستان چابهار مورد بررسي قرار داد. جامعه‌ي آماري شامل كليه‌ي اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه علوم دريايي شهرستان چابهار تشكيل داد و با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي و جدول مورگان، تعداد 86 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شد. براي جمع‌آوري داده‌ها، از پرسشنامه‌ي «پولارا» استفاده شد.  در پژوهش حاضر، «دانش، نگرش و مهارت اعضاي هيئت‌  علمي در كاربرد آموزش سيار»، «زمينه‌هاي به‌كارگيري آموزش سيار توسط دانشجويان در يادگيري تركيبي محيط‌زيست»، «رابطه‌ي آموزش سيار با ميزان ارتباطات محيط‌زيستي دانشجويان» و «زيرساخت‌هاي ضروري جهت آموزش سيار در نظام آموزش عالي» بررسي شد. روايي صوري و محتوايي توسط پنج نفر از اعضاي هيئت علمي تأييد شد. پايايي پرسشنامه با استفاده از آلفاي كرونباخ، 86/۰ به دست آمد. طبق نتايج حاصل، دانش، نگرش و خودكارآمدي اعضاي هيئت‌علمي جهت استفاده از آموزش سيار در يادگيري تركيبي محيط‌زيست در خارج از كلاس درس معنادار بود. اما در زمينه‌ «افزودن آموزش سيار در داخل كلاس درس» تأثير معناداري مشاهده نشد.همچنين طبق ديدگاه اعضاي هيئت‌علمي، در راستاي بهبود ارتباطات محيط‌زيستي دانشجويان، كاربردهاي مختلفي از تلفن همراه، در آموزش محيط‌زيست خارج از كلاس درس مؤثرتر است. البته جهت گسترش آن در فرايند يادگيري تركيبي محيط‌زيست، بايد زيرساخت‌هاي لازم فراهم شود.