تأثيرات نظريه خطابات قانوني امام خميني بر انقلاب اسلامي

يكي از چالشي‎ترين مباحث فقه سياسي دوران معاصر، بحث از وجوب يا حتي جواز انقلاب و تشكيل حكومت اسلامي بوده است. بخشي از اين مناقشات، مربوط به مسأله شك در قدرت براندازي حكومت پهلوي و اداره جامعه پس از تشكيل حكومت و وظيفه مكلف در اين مقام است. به نظر مي‌رسد در رابطه با اين مناقشه، نظريه خاص امام خميني‌ در رابطه با چگونگي ‌توجه خطاب به مكلفين؛ يعني نظريه خطابات قانوني و لازمه آن؛ يعني عدم شرطيت قدرت در تكليف، تأثير مستقيم بر عمل‎كرد ايشان در مسير انقلاب اسلامي داشته است. اين مقاله با بررسي تأثيرات احتمالي نظريه خطابات قانوني امام خميني بر انقلاب اسلامي، در دو صورت «شك در قدرت» و «علم به عدم قدرت»، به اين نتيجه مي‎رسد كه مبناي اصولي امام خميني براي مشروعيت انقلاب، لازمه نظريه خطابات قانوني در رابطه با شرطيت قدرت در جايي كه علم به امكان تحصيل قدرت است، مي‎باشد.