پاسخ گويي و حكمراني مطلوب در حكومت ديني

از گذشته تا به امروز، همواره نقش دولت ها و حكومت ها در پيشرفت و تعالي جوامع يا عقب افتادگي آن ها مورد بحث و مناقشه بوده است به ويژه در چند دهه اخير، اين مهم بيش از پيش نمايان شده است و مباحثي؛ مانند دولت كوچك، دولت كارآفرين، دولت الكترونيك و دولت كارآمد به عنوان يك پارادايم غالب مطرح گشته است. مفهوم «حكمراني مطلوب» به گونه اي فزاينده در ادبيات توسعه مورد استفاده قرار گرفته است. نظريه حكمراني مطلوب كه با ويژگي هاي مختلفي از جمله پاسخ گويي تعريف مي شود، الگويي براي توسعه پايدار انساني محسوب مي گردد. لذا در اين مقاله در پي اثبات اين موضوع هستيم كه آيا پاسخ گويي كه به عنوان يكي از مؤلفـه هاي حكمرانـي مطلوب از منظر نظام بين الملل مطرح مي باشد، در متون ديني و گزارش هاي تاريخي، معطـوف به شيوه كشورداري به شكلي صريح، قابل رديابي است؟ از اين رهگذر با بررسي مؤلفه مذكور در حكومت علوي، در خواهيم يافت كه امام علي ع نه تنها در مقام نظر معتقد به حكمراني مطلوب بوده اند، بلكه در عمل نيز همواره خود را متعهد به آن مي دانستند.