بررسي شايسته سالاري در نظام سياست گذاري جمهوري اسلامي ايران در تئوري و عمل (با تأكيد بر قوّۀ مقننه و مجريه)

در حكومت اسلامي، تصدي همه پست‌ها و مناصب؛ به ويژه آن‌هايي كه به سياست‎گذاري‎ها و تصميم‎گيري‎هاي كلانِ نظام اسلامي مربوط مي‎شود، بايستي بر اساس اصل شايسته‎سالاري صورت پذيرد و ترتيبي اتخاذ شود كه شايسته‎ترين‎ها در اين مناصب قرار گيرند. از منظر اسلامي، شايستگي را مي‎توان مركّب از دو مؤلفۀ اصلي تقوا و تخصص دانست. بر اين اساس، رعايت و حاكميت اصل شايسته‎سالاري در حكومت اسلامي ايجاب مي‎كند براي ورود افراد به جايگاه‎هاي مهم سياست‎گذاري و تصميم‎گيري، نظامي طراحي شود كه از ميان افراد واجد صلاحيت، حتي‎المقدور با تقواترين و متخصص‎ترين (شايسته‎ترين) آن‎ها در آن منصب قرار گيرد. اين مقاله با مراجعه به اسناد و با روش توصيفي ـ تحليلي، تلاش كرده است اين مسأله را در جمهوري اسلامي ايران مورد بررسي قرار دهد. اين بررسي كه در دو بعد نظري و عملي صورت گرفته است، اجمالاً نشان مي‌دهد كه با سازوكارها و نظام موجود در اين زمينه، نه به لحاظ نظري و نه در اجرا و عمل، هيچ تضمين و اطميناني وجود ندارد كه اصل شايسته‌سالاري مورد نظر اسلام، جامۀ عمل پوشيده و محقق گردد.