نقش و تأثير استيلوليت ها و استيلوموتل ها در نفوذپذيري و ريزتخلخل هاي سنگ هاي كربناته

اين پژوهش به منظور بررسي نقش استيلوليت ­ها و استيلوموتل ها در تغييرات بافتي سنگ­هاي كربناته و نقش آن­ها در نفوذپذيري و ريزتخلخل ­هاي شكل گرفته در آن­ها صورت گرفته است. مطالعه بر روي بيش از 1500 مقطع نازك از سنگ­ هاي كربناته با سنگ­ شناسي و بافت­هاي متفاوت نشان داد كه استيلوليت­ها منجر به تغييرات بافتي متعددي در سنگ­هاي كربناته مي ­شوند. از جمله اين تغييرات بافتي مي­توان به انحلال دانه­ ها، چرخش تلسكوپي دانه­ها، جابجايي دانه­ ها، جابجايي استيلوليت­ها نسبت به هم، جابجايي انواع رگه­ ها و رگچه­ ها، تأثير استيلوليت برروي حاشيه دانه و تجمع مواد نامحلول در آن، تغيير رنگ و فرم استيلوليت­ها اشاره نمود. گسترش تخلخل در طول استيلوليت­ ها اغلب به علت انقطاع در استرس و گسترش ترك­ه اي ورقه ­اي در اطراف استيلوليت­ ها، طي يك فاز كششي است. عبور سيالات از اين فضاها مي­تواند موجب انحلال و گسترش بيش­تر تخلخل گردد. مطالعات دقيق­تر بر روي 50 نمونه از مقاطع نازك تحت ميكروسكوپ نوع روبشي نشان داد كه در مقياس­ هاي بسيار ريز استيلوليت­ ها داراي تخلخل و نفوذپذيري مي­ باشند كه اغلب عمود بر سطح آن­ها گسترش مي­يابند. استيلوموتل­ها مجراها و مسيرهاي بسيار مهمي براي عبور سيالات (آب و نفت) مي­باشند. اين مجراها مي­ توانند در طي دياژنز تدفيني عميق سيالات دياژنزي (خصوصا سيالات دلوميت ­ساز) را از ميان خود عبور دهند و ماهيت سنگ را تغيير داده و آن را دولوميتي كنند اين پديده باعث كاهش تخلخل مي­شود. شبكه استيلوموتل ­ها مي­توانند ميزان تراوايي سنگ­ها را نيز تغيير دهند به گونه­ اي كه در رخساره­ هاي گل­ پشتيبان كه تراوايي سنگ پايين مي­ باشد اين استيلوموتل­ ها مي­ توانند مجراهايي براي عبور سيالات باشند.