ارائه مدل پيش‌بيني ريسك خشكسالي هواشناسي و هيدرولوژيك با روش‌هاي آماري تحت تأثير تغييرات اقليمي (مطالعه موردي: زيرحوضه آبريز افين)

خشكسالي يكي از پديده هاي طبيعي در اقليم هاي مختلف با ويژگي تكرار شونده است كه به علت داشتن ويژگي‌هايي نظير شروع، خاتمه، شدت و فراواني، داراي پيچيدگي‌هايي در مقايسه با ساير مخاطرات طبيعي است و گستره وسيعي از ابعاد محيط طبيعي و جوامع انساني را تحت تأثير خود قرار مي‌دهد؛ ازجمله بخش هاي اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي. در اين پژوهش سعي شده تا مدلي براي پيش بيني ريسك خشكسالي، ارائه و اقدامات لازم به منظور كاهش اثرات ناشي از آن انجام شود. بدين منظور از شاخص هاي خشكسالي هواشناسي SPEI و eRDI و شاخص خشكسالي هيدرولوژيك (SRI) استفاده شد. به‌منظور بررسي تأثير تغيير اقليم بر اين پديده، دو سناريوي انتشار خوش بينانه و بدبينانه مورد بررسي قرار گرفت. دوره پايه اين مطالعه 2015-1983 و دوره پيش‌بيني ريسك خشكسالي سال هاي 2100-2020 است. دو روش مدل سازي BQR و loess Nonparametric Regression براي مدل‌سازي ريسك خشكسالي استفاده شد. نتايج بدست‌آمده از اين مطالعه حاكي از كاهش نسبي در وقوع دفعات خشكسالي در 27 ساله آينده نزديك در زير حوضه آبريز افين است. همچنين مقايسه روش هاي مختلف نشان از مناسب بودن مدل رگرسيون ناپارامتري براي پيش بيني ريسك خشكسالي آينده را داشت.