كاربست فاوا در آموزش علوم اجتماعي

بدون عنوان

در دنياي كنوني كه روز به روز «فناوري اطلاعات و ارتباطات» (فاوا) فراگيرتر مي شود، شيوه هاي سنتي ياددهي ـ يادگيري چندان كارساز نخواهد بود [دادور، 1391: 2]. گسترش فاوا از سال هاي پاياني قرن بيستم و ورود آن به برنامه هاي آموزشي كشورها، لزوم به كارگيري آن پديده را در فرايندهاي ياددهي ـ يادگيري، دو چندان كرده است. با فراگير شدن استفاده از فناوري هاي نوين، اين پديده چند سالي است كه جاي خود را در برنامه هاي درسي مدارس باز كرده است [فتاحي، 1392: 5]. يكي از زمينه هاي به كارگيري فاوا، استفاده از آن در آموزش علوم اجتماعي است. آموزش علوم اجتماعي بخش مهمي از فعاليت هاي آموزشي در مدارس را به خود اختصاص داده است. آموزش علوم اجتماعي به دليل ماهيت خاص خود كه تفاوت زيادي با ساير حيطه هاي دانش بشري دارد، به طور ويژه نيازمند به كارگيري فناوري اطلاعات و ارتباطات در روش هاي آموزشي خود است. گسترش استفاده از فاوا در آموزش علوم اجتماعي مي تواند به رشد كمي و كيفي آن در مدارس كمك كند و مهارت هاي دانش آموزان را در يادگيري و معلمان را در ياددهي به ميزان زيادي افزايش دهد [Dania & Enakrire, 2012:381] چرا كه بيشتر فعاليت هاي آموزشي در حيطه علوم اجتماعي بر فعاليت هاي عملي تأكيد و سعي دارند، فراگيرنده هر چه بيشتر با موضوع درس ارتباط پيدا كند و مواد درسي صرفاً به صورت انتزاعي به او منتقل نشود. فناوري اطلاعات و ارتباطات با تمهيد اين شرايط زمينه درگيري بيشتر و فعاليت افزونتر فراگيرندگان را براي يادگيري مؤثر فراهم مي آورد [فاخرنژاد و مهاجران، 1394: 2].

فاقد چكيده