بررسي كاركردهاي اجرايي و تكانشگري هيجاني بزرگسالان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نارسايي توجه و بهنجار

پژوهش حاضر با هدف مقايسه كاركردهاي اجرايي و تكانش گري هيجاني بزرگسالان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نارسايي توجه و بهنجار انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع پس رويدادي يا علّي - مقايسه اي است. جامعه آماري پژوهش، مراجعه كنندگان به مركز مشاوره و روان درماني شهر تبريز بودند. نمونه پژوهش شامل 60 نفر (30 بزرگسال مبتلا به اختلال بيش فعالي/نارسايي توجه و 30 بزرگسال بهنجار) بود كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه تشخيصي كوتاه اختلال بيش فعالي و نارسايي توجه بزرگسالان كانرز، پرسشنامه تكانشگري هيجاني، آزمون دسته بندي كارتهاي ويسكانسين، آزمون تصاوير هندسي آندره ري و آزمون ان بك استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش بيانگر اين بود كه نمرات كاركردهاي اجرايي در حيطه‌هاي برنامه ريزي، بازداري و حافظه كاري در بزرگسالان بهنجار به طور معناداري بالاتر از بزرگسالان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نارسايي توجه بود. همچنين يافته‌هاي پژوهش حاضر بيانگر اين بود كه نمرات تكانش گري هيجاني در مؤلفه‌هاي قصد قبلي، پشتكار و اضطرار در بزرگسالان بهنجار به طور معناداري پايين تر از بزرگسالان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نارسايي توجه بود. اما در مولفه هيجان خواهي تفاوت معناداري بين دو گروه وجود نداشت. بر اساس يافته هاي اين پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه بزرگسالان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نارسايي توجه در مقايسه با بزرگسالان بهنجار در زمينه كاركردهاي اجرايي (برنامه ريزي، بازداري و حافظه كاري) و تكانش گري هيجاني ( قصد قبلي، پشتكار و اضطرار ) نقص بيشتري دارند، ولي در مولفه هيجان خواهي تفاوتي بين دو گروه وجود ندارد. تلويحات يافته هاي پژوهش از لحاظ نظري و عملي بحث شد.