اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر افكار خودكشي دانش آموان دختر با اختلال افسردگي اساسي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي بر افكار خودكشي دانش آموان با اختلال افسردگي اساسي انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش را همه دانش آموزان دختر پايۀ دوم دوره متوسطۀ دوم شهر تهران در در نيم سال دوم تحصيلي 981397 تشكيل دادند. تعداد 30 نفر از آنها پس از تشخيص اختلال افسردگي اساسي و به روش نمونه گيري هدفمند، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل به نسبت يكسان جايگزين شدند. افراد گروه آزمايش طي 8 جلسه 90 دقيقه اي (در هر هفته 2 جلسه)، پروتكل شناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي را به صورت گروهي دريافت كردند؛ گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه خودكشي بك (1989) در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون، استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل كوواريانس يك متغيره استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون، بين ميانگين نمرات پس آزمون افراد گروه هاي آزمايش و كنترل در متغير افكار خودكشي تفاوت معناداري وجود داشت. با توجه به نتايج اين پژوهش پيشنهاد مي شود تا روان شناسان و مشاوران از نتايج اين مطالعه در جهت كاهش افكارخودكشي دانش آموزان بهره ببرند.