نقش واسطه‌اي خودكارآمدي در رابطه شيوه‌هاي فرزند پروري با شادكامي دانش‌آموزان

شادكامي ناشي از قضاوت و داوري انسان درباره چگونگي گذراندن زندگي است. خودكارآمدي را باور و قضاوت فرد از توانايي خود براي انجام تكليف خاص مي‌دانند و سبك‌هاي فرزندپروري روش‌هايي است كه پدر و مادر براي تربيت فرزندان خود به كار مي‌گيرند. پژوهش حاضر با هدف بررسي تعيين نقش واسطه‌اي خودكارآمدي در رابطه شيوه‌هاي فرزندپروري با شادكامي دانش‌آموزان دختر انجام شد. جامعه آماري اين پژوهش كليه دختران متقاضي كنكور سراسري شهرستان اردكان در سال تحصيلي 97 1396 كه 515 نفر گزارش شده، بودند. با استفاده از جدول كرجسي و مورگان حجم نمونه به تعداد 260 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي از جامعه آماري انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي سبك‌هاي فرزندپروري رابينسون (2001)، خودكارآمدي عمومي شرر (1982) و شادكامي آكسفورد (1976) بود. تجزيه و تحليل داده‌ها نشان داد كه مدل اين پژوهش از برازش مناسبي برخوردار اسـت. بـا توجـه بـه يافته‌ها، سبك‌ فرزند‌پروري مقتدرانه اثر مستقيم مثبت بر خودكارآمدي و شادكامي داشت. سبك‌ فرزند‌پروري سهل‌گيرانه اثر مستقيم منفي بر خودكارآمدي و سبك‌ فرزند‌پروري مستبدانه اثر مستقيم منفي بر شادكامي داشت. همچنين خودكارآمدي نقش واسطه‌گري خود را بين سبك‌ فرزند‌پروري و شادكامي به‌خوبي نشان داده‌ است؛ بنابراين سبك فرزندپروري با تاثير بر خودكارآمدي مي‌تواند شادكامي نوجوانان را تغير دهد.