اصول و روش هاي مربوط به سازگاري با بيماري ديابت: مقاله مروري

هر محركي كه به يكي از ابعاد انسان وارد مي شود، ساير ابعاد را نيز تحت فشار قرار مي دهد. افراد دائما با تغييرات فيزيكي، اجتماعي و رواني محيط روبه رو است و بايد با آن ها ارتباط متقابل داشته باشد تا به سازگاري دست يابد. بيماري ديابت موجب برهم خورد تعامل زيستي و رواني ارگانيزم مي شود به طوري كه مستلزم سازگاري فرد با بيماري است. هدف مطالعه حاضر مرور و بررسي روش هاي روان شناختي مربوط به سازگاري با بيماري ديابت بود. مطالعه حاضر يك مطالعه مروري نقلي بود. با استفاده از كليدواژه هاي ديابت، خودمراقبتي و سازگاري در پايگاه هاي اختصاصي نظير Medline،SID،Magiran ،PubMed، Scopus،Science Direct جستجو انجام شد. پس از بررسي ملاك هاي ورود و و خروج، مقالاتي كه ارتباط مستقيمي با موضوع مورد بحث نداشتند و همچنين مقالات با يافته هاي تكراري حذف شدند.. مروري بر مطالعات نشان داد خودمراقبتي طيفي از رفتارها يك فرد است كه رژيم غذايي، دارويي، ورزش و غيره را در برمي گيرد كه تحت تأثير عوامل فردي و اجتماعي قرار دارد و حاكي از ميزان سازگاري فرد با بيماري مزمن نظير ديابت است. عوامل و اصول روان شناختي نه تنها ابعاد مختلف زندگي افراد مبتلا به ديابت را تحت تاثير قرار مي دهند، بلكه در رفتارهاي خود مراقبتي و مديريت و دستيابي به كنترل مناسب در اين افراد نيز تأثيرگذار هستند.