پيش‌بيني رغبت به ازدواج براساس نگرش به ارتباط پيش از ازدواج: كنترل نقش جنسيت و تجربه رابطه با جنس مخالف

پژوهش حاضر با هدف پيش بيني رغبت به ازدواج براساس نگرش به ارتباط پيش از ازدواج با كنترل نقش جنسيت و تجربه رابطه با جنس مخالف انجام شد. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري را كليه ي دانشجويان مجرد دانشگاه پيام نور قم در سال تحصيلي 99-1398تشكيل دادند كه تعداد آنها برابر با 5000 نفر بود. براساس جدول مورگان 357 نفر به روش نمونه گيري دردسترس انتخاب شد با توجه به ريزش 36 نفر در نهايت 321 نفر به عنوان نمونه آماري انتخاب گرديد. به منظور جمع آوري داده‌ها از پرسش نامه رغبت به ازدواج(حيدري و همكاران، 1383) و پرسش نامه نگرش به روابط قبل از ازدواج (كردلو، 1380) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل از آزمون‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون تك متغيره با استفاده از نرم افزار SPSS25 استفاده گرديد. يافته ها نشان داد كه نگرش به ارتباط قبل از ازدواج توان پيش بيني رغبت به ازدواج را داشت. همچنين رابطه نگرش به ارتباط قبل از ازدواج با رغبت به ازدواج تحت تأثير جنسيت و تجربه رابطه با جنس مخالف قرار داشت(۰۱/۰ p). پيشنهاد مي شود آموزش هاي در زمينه نقش روابط پيش از ازدواج جهت پيشگيري از بي ميلي به ازدواج در دانشجويان مجرد ارائه شود.