رابطه بين ابعاد كمالگرايي و نشانه هاي افسردگي و اضطراب: نقش واسطهاي دشواري تنظيم هيجان

اختلالات افسردگي و اضطرابي از شايع‌ترين اختلالات رواني محسوب مي‌شوند كه هزينه زيادي را براي فرد و جامعه در پي دارند. شناخت متغيرهاي تاثيرگذار بر اين اختلالات مي تواند در مديريت و كاهش شدت نشانه‌هاي آن‌ها مفيد باشند. هدف اين پژوهش بررسي نقش واسطه‌اي دشواري تنظيم هيجان در رابطه بين ابعاد كمال‌گرايي و نشانه‌هاي افسردگي و اضطراب بود. بدين منظور، تعداد ۵۲۸ نفر (۲۷۴ زن، ۲۵۴ مرد) از دانشجويان دانشگاه تهران در اين پژوهش شركت كردند. شركت كنندگان مقياس كمال گرايي چند بعدي تهران (TMPS)، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS) و مقياس دشواري تنظيم هيجان (DERS) را تكميل كردند. نتايج نشان دادند كه مدل فرضي پژوهش با داده‌هاي تجربي برازش مطلوب دارند. كمال‌گرايي ديگرمحور، كمال گرايي جامعه‌محور و دشواري تنظيم هيجان با نشانه‌هاي افسردگي و اضطراب همبستگي مثبت معنادار داشتند. نتايج تحليل مسير نشان‌ داد كه دشواري تنظيم هيجان در رابطه بين ابعاد كمال گرايي و نشانه هاي افسردگي و اضطراب نقش واسطه‌اي دارند. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مي‌توان نتيجه گرفت كه ابعاد كمال‌گرايي و دشواري تنظيم هيجان مي توانند شدت نشانه‌هاي افسردگي و اضطراب را پيش بيني كنند. همچنين مي‌توان نتيجه گرفت كه اين رابطه يك رابطه ساده نيست و دشواري تنظيم هيجان در رابطه بين ابعاد كمال گرايي و نشانه هاي افسردگي و اضطراب نقش واسطه‌اي دارند. در نظر گرفتن اين متغيرها مي توانند در زمينه پيشگيري، تشخيص و درمان نشانه‌هاي افسردگي و اضطراب موثر باشند و سطح سلامت رواني را در جمعيت عمومي ارتقا بخشند.