بررسي ارتباط رضايت زناشويي با سلامت روان در زنان باردار و غير باردار

رضايت زناشويي يكي از عوامل مؤثر در ثبات و پايايي خانواده و در عين حال بهداشت رواني همسران و فرزندان است. لذا اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط رضايت زناشويي با سلامت روان در زنان باردار و غير باردار شهر اردبيل انجام شد روش پژوهش: اين مطالعه توصيفي تحليلي در 100 نفر زن باردار و 100 نفر زن غير باردار مراجعه كننده به مراكز بهداشتي درماني شهري انجام گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسشنامه هاي استاندارد 47 سوالي رضايت زناشويي ايٹريج با ضريب پايايي 0 / 95 و پرسشنامه سلامت رواني 28 سوالي گلدبرگ و هيلر با ضريب پايايي 84/- بود. پرسشنامه ها توسط خود مادران كه واجد مشخصات واحدهاي پژوهش بودند، به صورت انفرادي تكميل مي شد. اطلاعات با 16 spss و آزمونهاي آماري تي تست وتي دوهتلينگ تحليل گرديد يافته ها: در 100 نفر زن غير باردار با ميانگين نمرات اينريچ 15 / 53 162135 و در 100 نفر زن باردار با ميانگين نمرات اينريچ 18 / 37 * 136 / 38 در ميزان رضايت زناشويي تفاوت معني داري مشاهده نشد، ولي در نمره سلامت روان گروههاي مورد پژوهش تفاوت معني دار وجود داشت. ( 0 / 05 > p) بطوري كه زنان در طي دوران بارداري از سلامت رواني كافي برخوردار نبودند، و پين سلامت روان و رضايت زناشويي در گروههاي مورد پژوهش رابطه معنادار بود. ( 0/ 05>p) | نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل از پژوهش، لزوم انجام مشاوره در طي دوران بارداري و در طول زندگي زناشويي، به منظور پيشگيري و درمان زود هنگام مشكلات احتمالي در سلامت روان و در نتيجه كاهش احتمال بروز تعارضات زناشويي و بهبود مهارتهاي ارتباطي آنها مطرح مي گردد.