مكان يابي پناهگاه هاي عمومي دو منظوره در اماكن مقدس با رويكرد پدافند غيرعامل (مطالعه موردي: مجموعه حرم حضرت عبدالعظيم(ع))

يكي از سياست‌هاي دفاع غيرعامل در هر كشوري، مكان‌يابي و ساخت پناهگاه‌هاي عمومي در جهت بازدارندگي و حفظ جان شهروندان و تقويت روحيه دفاع و كاهش آسيب‌‌پذيري در حوزه انساني مي‌باشد كه با توجه به تهديدات روزافزون دشمنان ايران اسلامي، بايستي به‌عنوان يكي از ضروريات در دستور كار تصميم‌گيرندگان حوزه شهري قرار گيرد. از سويي، شهرري به بركت وجود مضجع حضرت عبدالعظيم(ع) علاوه بر افزايش روزافزون جمعيت شهري، ميزبان هزاران زائر مي‌باشد كه با توجه به ازدحام بيش از اندازه زوار در ايام زيارتي، وجوب و اهميت كنترل تردد زوار و آمادگي جهت هدايت جمعيت مزبور به سمت پناهگاه‌هاي عمومي در در مجموعه حرم مطهر بيش از پيش آشكار مي‌گردد. لذا مي توان با مكان يابي پناهگاه هاي عمومي دو منظوره در مجموعه حرم حضرت عبدالعظيم(ع) در مرحله قبل از بحران به ميزان زيادي از شدت وگستردگي تلفات و خسارات ناشي از تهاجم دشمن درمرحله بحراني كاست. در اين تحقيق ابتدا بر پايه مطالعات كتابخانه‌اي و اسنادي، معيارها و شاخص‌هاي موثر بر مكان‌يابي پناهگاه‌هاي عمومي دومنظوره در مجموعه حرم شناسايي و با استفاده از روش مصاحبه و پرسش نامه از كارشناسان و بازديدهاي ميداني و نرم‌افزار آماري  SPSSملاحظات و اصول مكان‌يابي پناهگاه هاي عمومي دومنظوره در حرم مطهر حضرت عبدالعظيم(ع) حرم استخراج و تهيه شده است و بر اساس اين اصول مكان هاي مناسب جهت احداث پناهگاه به صورت لكه گذاري در اتوكد مشخص شده است. دستاوردهاي اين تحقيق مكان يابي پناهگاه هاي عمومي دو منظوره در حرم حضرت عبدالعظيم(ع) و به روزسازي دانش فني و نظري در باب ميزان اثربخشي كاربرد اصول رايج پدافند غيرعامل درمكان يابي پناهگاه هاي عمومي دومنظوره مي باشد.