تحليل اثرات وجود لايه بتني محافظ بر رفتار سازه‌هاي زير زميني تحت اثر بار انفجاري سطحي

امروزه رشد تهديدات و جنگ‌افزارهاي نظامي و افزايش حملات تروريستي، دولت‌ها را به سوي طرح جامعي از پدافند غيرعامل، جهت بالا بردن ضريب امنيت خود سوق داده است. زيرزميني كردن سازه‌ها يكي از ابتدايي‌ترين راه‌كارها براي حفاظت از تأسيسات حساس و راهبردي در برابر انفجار مي باشد. در اين مقاله اندركنش ديناميكي خاك و سازه مدنظر بوده و همچنين در اين مرحله نتايج ناشي از تحليل ديناميكي غيرخطي با نتايج حاصل از روابط تجربي و تحليلي مقايسه شده است. همچنين تلاش شده ضمن توجه به رفتار سازه مدفون تحت اثر بار انفجار، اثر پارامترهاي مختلف، مانند عمق سازه و موقعيت نقطه انفجار نسبت به سازه و خصوصيات ديناميكي مجموعه در نوع عملكرد سازه بررسي شود. سپس در قسمت آخر با توجه به نتايج به‌دست‌آمده از قسمت قبل، نسبت به نتيجه‌گيري و ارائه راه‌كارهايي براي حفاظت و مقاوم سازي سازه هاي مدفون در برابر انفجار اقدام شده است. در نهايت ديده شده كه لايه بتني محافظ، به تنهايي به‌دليل انتقال مستقيم ضربه به خاك، جهت مقاوم‌سازي سازه زيرزميني موثر نبوده و تركيب آن با محيط متخلخل مانند يك باكس بتني محافظ روي سازه با فضاي متخلخل نزديك به 100 درصد در بين آن اثر قابل توجهي بر كاهش فشار روي سازه زيرزميني داشته است.