شماره ركورد :
1181270
عنوان مقاله :
روش‌شناسي «وجوه القرآن» ابوالفضل تفليسي
پديد آورندگان :
تراوش، معصومه دانشگاه شهيد چمران اهواز، اهواز، ايران , نظري، علي دانشگاه لرستان - گروه زبان و ادبيات عربي، خرم آباد، ايران
تعداد صفحه :
27
از صفحه :
111
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
137
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
وجوه قرآن , تفليسي , معني لغوي , بافت و سياق
چكيده فارسي :
در قرآن كريم بسياري از كلمات، تحت تأثير بافت(سياق) و همنشيني با واژگان ديگر، از معناي وضعي، لغوي و معجمي، عدول كرده، وجوه و معاني ديگري را ارائه مي­دهد. تا جايي­كه مدلولات آنها از معناي معجمي انحراف پيدا كرده و معاني جديدي را با خود حمل مي­كند. لذا مقصود از «وجوه» دلالت­ها و معاني متعددي است كه براي يك كلمه در موقعيت­هاي گوناگون و بافت­هاي لفظي، موقعيتي، زماني، فرهنگي، ديني و... بيان مي­گردد. در اين راستا و براي ارائه­ي فهم درست­تر از كلمات و عبارات قرآن كريم، كتب و تفاسير متعددي با عناويني مانند وجوه القرآن و الاشباه و النظائر تاليف گرديده است. وجوه القرآن ابوالفضل حبيش­بن­ابراهيم تفليسي(متوفاي 558 ه.ق) از مهم­ترين كتاب­هايي است كه در زمينه­ي علم «وجوه و نظاير» به زبان فارسي نگارش شده است. اين كتاب در حقيقت تكميل يافته­ي كتاب «الاشباه و النظائر» مقاتل­بن­سليمان است. اين تحقيق به روش تحليل عقلاني محتوا و بر اساس داده­­هاي تاريخي به اين نتايج دست يافت كه تفليسي در كتاب «وجوه القرآن»، معاني و وجوه واژگان قرآني را بيشتر بر اساس موارد زير بيان كرده است: 1- معني لغوي و اوليه 2- معناي ثانوي (معناي استعاري و مشترك لفظي) 3 – وجوه و معاني دريافت شده با كمك بافت و سياقي لفظي و موقعيتي چنانچه حمل سوء بر پي­كردن، يوم الفتح بر روز رستاخيز، طاغوت برشيطان، با تكيه بر ويژگي­هاي زباني و روابط همنشيني واژگان و بافت لفظي و نيز حمل صدّ بر معناي خنديدن، اَحد بر زيد­بن­حارثه بر اساس شأن و اسباب نزول و بافت موقعيتي از جمله­ي ديگرنتايج حاصله از مطالعه­ي مروري – محتوايي وجوه القرآن تفليسي است.
سال انتشار :
1396
عنوان نشريه :
تفسير متون وحياني
فايل PDF :
8222069
لينک به اين مدرک :
بازگشت