اﻟﮕﻮي راﺑﻄﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎري ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺎ آﺷﻔﺘﮕﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ در ﺑﯿﻦ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻘﺶ واﺳﻄﻪاي ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻫﻮﯾﺖ

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯿﮕﺮي ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻫﻮﯾﺖ در راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮيﻫﺎي ﻣﺬﻫﺒﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ در داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑﻮد. روش ﭘﮋوﻫﺶ: روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎم داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﻣﺮد و زن ﻣﺸﻐﻮل ﺑ ﺗﺤﺼﯿﻞ داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﮐﺮج در ﻧﯿﻤﺴﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ اول 1396-97 ﺑﻮد ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن آن ﻫﺎ 250 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﺑﺮداري ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﭼﻨﺪﻣﺮﺣﻠﻪاي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰار ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻘﯿﺎس ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮزوﻧﺴﮑﯽ )1992(؛ ﻣﻘﯿﺎس ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ آﻟﭙﻮرت 1967؛ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﻓﺴﺮدﮔﯽ-اﺿﻄﺮاب-اﺳﺘﺮس ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻻوﯾﺒﻮﻧﺪ و ﻻوﯾﺒﻮﻧﺪ )1995( ﺑﻮد. دادهﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻣﺪلﯾﺎﺑﯽ ﻣﻌﺎدﻻت ﺳﺎﺧﺘﺎري ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺸﺎن داد ﺿﺮﯾﺐ ﻣﺴﯿﺮ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﯿﻦ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﯿﺮوﻧﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯿﮕﺮي ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﻣﻨﻔﯽ و در ﺳﻄﺢ 0/01 ﻣﻌﻨﺎدار ﺑﻮد (0/01< β=-0/1398 ،P). ﺿﺮﯾﺐ ﻣﺴﯿﺮ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﯿﻦ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ دروﻧﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯿﮕﺮي ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ ﻫﻨﺠﺎري ﻣﻨﻔﯽ و در ﺳﻄﺢ 0/05 ﻣﻌﻨﺎدار ﺑﻮد (0/05<β=-0/0595 ،P). ﺿﺮﯾﺐ ﻣﺴﯿﺮ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﯿﻦ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ دروﻧﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺮاﺳﺎس ﻧﻘﺶ ﻣﯿﺎﻧﺠﯿﮕﺮي ﺳﺒﮏ ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺮدرﮔﻢ ﻣﻨﻔﯽ و در ﺳﻄﺢ 0/05 ﻣﻌﻨﺎدار ﺑﻮد (0/05< β=-0/0551 ،P). ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦﮐﻪ در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه ﮐﻪ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻫﻮﯾﺖ از ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬار ﺑﺮ آﺷﻔﺘﮕﯽ روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﺳﺖ ﻟﺬا ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد درﻣﺎنﮔﺮان در ﻣﺸﺎورهﻫﺎي روان ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﺮ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﺬﻫﺐ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺗﺄﮐﯿﺪ كنند به واﻟﺪﯾﻦ و ﻣﺘﻮﻟﯿﺎن اﻣﻮر آﻣﻮزش در ﻣﺪارس ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻮﯾﺖ و ﺷﮑﻞﮔﯿﺮي آن را ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار دﻫﻨﺪ