ﻧﻘﺶ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﺻﻔﺎت ﺷﺨﺼﯿﺖ و دﺷﻮاريﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن ﺣﺎل ﻣﺤﻤﺪ اﻣﯿﻦ زاده1

ﻫﺪف: زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﻄﻮح ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺮونﮔﺮاﯾﯽ و ﺗﻮاﻓﻖ ﭘﺬﯾﺮي ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﺪف اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﺶ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﺻﻔﺎت ﺷﺨﺼﯿﺖ و دﺷﻮاريﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ در ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن ﺣﺎل ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. روش ﭘﮋوﻫﺶ: روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر 220 ﻧﻔﺮ از داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮑﺪهﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ ﮐﺮج ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮي ﺧﻮﺷﻪاي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﮐﺎﺳﺘﺎ و ﻣﮏ ﮐﺮي)1992(، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ دﺷﻮاري در ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﮔﺮاﺗﺰ و روﻣﺮ)2004( و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز زﻣﺎن زﯾﻤﺒﺎرد ﺑﻮﯾﺪ)1999( ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ. ﺟﻬﺖ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ از ﻣﺪل ﺿﺮﯾﺐ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﭘﯿﺮﺳﻮن و رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﯿﺮه ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ از ﺑﯿﻦ ﻣﺆﻟﻔﻪ ﻫﺎي دﺷﻮاري ﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎن، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺆﻟﻔﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻨﻔﯽ و ﻣﻌﻨﺎدار ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن ﺣﺎل را ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﺑﯿﻦ ﺻﻔﺎت ﺷﺨﺼﯿﺖ، ﺑﺮوﻧﮕﺮاﯾﯽ و ﮔﺸﻮدﮔﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺜﺒﺖ و وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻨﻔﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن ﺣﺎل را ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و ﺻﻔﺎت ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺑﺮوﻧﮕﺮاﯾﯽ، ﮔﺸﻮدﮔﯽ و وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺮ روي ﮔﺮاﯾﺶ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻘﺶ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺤﺪود ﺑﻪ راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻫﯿﺠﺎﻧﯽ و ﺻﻔﺎت ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺑﺮوﻧﮕﺮاﯾﯽ، ﮔﺸﻮدﮔﯽ و وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺮاﯾﺶ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ در زﻣﺎن داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن را ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﯿﺪ.