ﻘﺎﯾﺴﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮد و ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي در اﻓﺮاد ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ و اﻓﺮاد ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖﻫﺎي روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﻓﺮاد در ﮐﻨﺎر ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮد ﻣﺎﻧﻊ از ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي در ﻣﻮاﺟﻪ ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻮد و ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺪﻧﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺰت ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮد و ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي در اﻓﺮاد ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ و اﻓﺮاد ﻏﯿﺮ ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﺑﻮد. روش ﭘﮋوﻫﺶ: روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻋﻠﯽ- ﻣﻘﺎﯾﺴﻪاي ﺑﻮد. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎم ﻣﺘﻘﺎﺿﯿﺎن ﺟﺮاﺣﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﺮاﺟﻌﻪﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﺮاﺣﯽ ﮔﺎﻧﺪي و ﻫﻤﺮاﻫﺎن آنﻫﺎ در ﺑﻬﺎر ﺳﺎل 1397 ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮاي ﺳﻨﺠﺶ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ از ﻣﻘﯿﺎس ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﻧﺸﺨﻮاري، ﻣﻘﯿﺎس ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮد و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮن ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮي و آزﻣﻮن t ﮔﺮوهﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: در ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﮔﺮوهﻫﺎي ﻏﯿﺮﻣﺘﻘﺎﺿﯽ و ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ در ﺧﺮدهﻣﻘﯿﺎسﻫﺎي ﺧﻮدﮐﺎرآﻣﺪي )0/02=F=5/477 ،P( و ﺧﻮشﺑﯿﻨﯽ )0/0001=F=38 ،P( ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﮔﺮوهﻫﺎي ﻏﯿﺮﻣﺘﻘﺎﺿﯽ و ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ در در ﻣﺘﻐﯿﺮ ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي )0/01=t=3/564 ،P( ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد دارد. ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﮔﺮوه ﻫﺎي ﻏﯿﺮﻣﺘﻘﺎﺿﯽ و ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﯽ در ﺧﺮدهﻣﻘﯿﺎسﻫﺎي ﻗﻀﺎوت ﮐﺮدن ﺧﻮد )0/001=F=11/35 ،P( و اﻧﺰوا )0/017=P، 5/778=F( ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداري وﺟﻮد دارد. ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﻋﺪم وﺟﻮد ﺧﻮشﺑﯿﻨﯽ و ﺧﻮدﮐﺎراﻣﺪي در اﻓﺮاد ﻣﺘﻘﺎﺿﯽ ﺟﺮاﺣﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ را ﯾﺎدآور ﺷﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓﺮاد ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽﻫﺎي ﺧﻮد در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ و در رواﺑﻂ ﺑﯿﻦﻓﺮدي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻧﻮاﻗﺺ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺧﻮد اﺳﻨﺎد داده و ﻣﺪام در ﭘﯽ رﻓﻊ آن ﺑﺮﻣﯽآﯾﻨﺪ. زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﺮاﯾﺶ زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺟﺮاﺣﯽﻫﺎي زﯾﺒﺎﯾﯽ دارﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﻮد ﺑﺪﻧﯽ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ اﻓﮑﺎر ﺧﻮدﺳﺮزﻧﺶﮔﺮاﻧﻪ در ﭼﺮﺧﻪ ﻣﻌﯿﻮﺑﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ در دراز ﻣﺪت ﺟﺮاﺣﯽﻫﺎي زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﯿﺶﺗﺮ را ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ. اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺷﻔﻘﺖ ﺧﻮد در زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﭘﯽ ﻋﻤﻞﻫﺎي ﺟﺮاﺣﯽ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﺪاوم در ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن ﻧﻘﺺﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮﻣﯽآﯾﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ