ﯿﺶﺑﯿﻨﯽ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺑﺮ ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ و ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ را در ﺑﯿﻤﺎران دﯾﺎﺑﺘﯽ ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﯿﺪ. ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ در ﺑﯿﻤﺎران دﯾﺎﺑﺘﯽ ﺑﻮد. روش ﭘﮋوﻫﺶ: روش ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﻧﻮع ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷﺎﻣﻞ ﺗﻤﺎم ﺑﯿﻤﺎران دﯾﺎﺑﺘﯽ ﻋﻀﻮ اﻧﺠﻤﻦ دﯾﺎﺑﺖ اﯾﺮان ﺑﻮد در ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن و ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺳﺎل 1396 ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن آنﻫﺎ 131 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﺑﺮداري در دﺳﺘﺮس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﻘﯿﺎس اﻣﯿﺪ ﺑﺰرﮔﺴﺎﻻن اﺷﻨﺎﯾﺪر و ﻫﻤﮑﺎران )1991(، ﻣﻘﯿﺎس ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ ﮐﻮﺑﺎﺳﺎ )1989(، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ واكس كاران )1986( و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺗﺮ و ﻫﻤﮑﺎران )2006( و روش آﻣﺎري ﭘﮋوﻫﺶ آزﻣﻮن رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮي ﺑﻮد. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ )0/377=P=0/0001 ،β(، ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ )0/142=P=0/0001 ،β( و ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ )0/597=β، 0/0001=P( ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻌﻨﺎدار اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ را در ﺑﯿﻤﺎران دﯾﺎﺑﺘﯽ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺛﺮ ذﻫﻦ آﮐﺎﻫﯽ، ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ و ﺣﻤﺎﯾﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﻤﺎران دﯾﺎﺑﺘﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ﻻزم در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻣﯿﺰان اﻣﯿﺪ را در اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎران اﻓﺰاﯾﺶ داد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺒﻊ روﻧﺪ درﻣﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ.