اثربخشي آموزش مبتني بر مثبت انديشي بر افسردگي مادران كودكان با نيازهاي ويژه

مقدمه: وجود يك كودك با نيازهاي ويژه معموالً زمينهاي براي تغيير رفتار اعضاي خانواده فراهم ميكند. با توجه به اينكه داشتن يك كودك با نيازهاي ويژه در حكم يك ضربة رواني قابلتوجه است و موجب بروز احساسات و رفتارهاي مختلف ميشود پژوهش حاضر، باهدف اثربخشي آموزش مبتني بر مثبت انديشي بر افسردگي مادران كودكان با نيازهاي ويژه در شهر كرمانشاه در سال 1397 انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيشآزمون_ پسآزمون با گروه كنترل هست. جامعه آماري را كلي مادران داراي كودكان با نيازهاي ويژه تحت پوشش سازمان بهزيستي شهر كرمانشاه تشكيل دادند. با استفاده از روش- نمونهگيري تصادفي خوشهاي تعداد 285 نفر انتخاب شدند و پرسشنامه افسردگي بك )II-BDI يا Depression Beck Inventory )را تكميل كردند، از ميان آنها تعداد 30 نفر كه باالترين نمره افسردگي را داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمايش به مدت ده جلسه، بهصورت هفتهاي يك جلسه 120 دقيقهاي تحت مداخلهي آموزش مبتني بر مثبت قرار گرفتند. دادهها، از طريق آزمون آماري تحليل كوواريانس تحليل گرديد. يافتهها: نتايج نشان داد كه آموزش مثبت انديشي بر كاهش افسردگي مادران كودكان با نيازهاي ويژه مؤثر بوده است .) F=16/14، P<0/001( نتيجه گيري: مداخالت مبتني بر مثبت انديشي ميتواند بر كاهش افسردگي ماداران كودكان با نيازهاي ويژه اثربخش باشد. لذا اجراي اين برنامهها در كليه مراكز توانبخشي ويژه كودكان با نيازهاي ويژه سازمان بهزيستي جهت پيشگيري از آسيبهاي رواني مادران ميتواند مؤثر باشد.