كليدواژه :
امام خميني , نوسازي سياسي , انقلاب اسلامي ايران , سبك رهبري , جمهوري اسلامي
چكيده فارسي :
حادثه سقوط رژيم پهلوي به رهبري شخصيتي بود كه مهمترين ويژگي آن وفاداري به ارزش هاي مذهبي است. اهميت اين حادثه در همين است كه پس از حاكميت بيش از نيمقرن دنياگرايان و متجددان غربگرا بر حكومت و سياست ايران و تلاش گسترده و برنامه ريزي شده براي طرد و نفي سنت هاي مذهبي بار ديگر ارزش هاي معنوي از نو احياء شده و گروه هاي مذهبي به رهبري امام خميني ره موفق به تشكيل حكومت اسلامي شدند. هدف مقاله بررسي سبك رهبري سياسي امام خميني ره و عوامل مؤثر در شكل گيري آن است.
روش مورد استفاده در اين پژوهش توصيفي - تحليلي است. فرضيه نمادگرايي « مقاله بر اين است كه سبك سياسي امام ره تركيبي از با ايجاد مطابقت بين نصوص ديني » عقايد اصلاحطلبي « و » سنتي سنت و مقتضيات زماني يا تفكر عقلاني دربارۀ سنت و استفاده از آن براي حل مسائل جديد بود و عواملي چون تربيت و رشد در
خانوادهاي مذهبي، تحصيلات در حوزههاي مختلف ديني و عملي، بهره گيري از تجربيات تاريخي و اثرپذيري از بعضي شخصيت هاي برجسته سياستمدار مذهبي در شكل گيري اين نوع سبك رهبري مؤثر بوده اند. يافته هاي پژوهش نشان ميدهد كه امام خميني )ره( با وجود وفاداري به سنت هاي اصيل مذهبي، به ايجاد پارهاي تحولات نوين سياسي در ايران پرداخت. لذا از يك سو، امام خميني )ره( به كمك استفاده عقلاني و عملگرا از سنت و مذهب توانست اعتماد به نفس، جرئت، شجاعت، نيرومندي سياسي را به ايرانيان بازگرداند و از سوي ديگر، با بهرهبرداري نوين و عقلاني از سنت و مذهب موفق به تأسيس جمهوري اسلامي ايران شد .
چكيده لاتين :
Pahlavi regime's overthrow was executed by a person whose main characteristic was a steadfast loyalty to religious values. The significance of this event is that after half a century dominance of westernized seculars and modernists in Iranian political scene and government and their extensive and organized efforts to reject and downgrade religious traditions, once again religious values began to revive leading to the establishment of an Islamic government under the leadership of Imam Khomeini. This article aims at surveying Imam Khomeini's political leadership style and its formation roots. The method used is descriptive- analytical. The hypothesis is that Imam Khomeini's political style is a combination of "traditional symbolism" and "reformist opinions" by establishing compatibility between religious texts (tradition) and time exigencies, or intellectual thinking about tradition and its usage for solving novel issues. Besides, factors such as religious upbringing, religious and seminary education, utilizing historical experiences, and being influenced by some distinguished religious politicians have contributed to this leadership style. The results show that Imam Khomeini, despite his loyalty to genuine religious traditions, set out to foster some modern developments in Iran. Thus, Imam could, on the one hand, restore self-confidence, courage and political power to the nation by utilizing both intellectual and practical dimensions of tradition and religion, and, on the other, found the Islamic Republic of Iran.
