نگاهي به نمود هاي فيزيك در هنر معماري با تأكيد بر حوزه‌هاي انرژي، كارايي و زيبايي

فاقد عنوان لاتين

فيزيك و معماري به‌عنوان دو دانش ديرين در تاريخ بشريت همواره خدمات متقابلي براي پيشرفت يكديگر ارائه داده‌اند. معماري را از يك سو مي‌توان اوج تبلور فيزيك در سازه‌ها دانست و از سوي ديگر مي‌توان آن را بستري براي پيشرفت و شكوفايي فيزيك در عرصه‌هاي صنعتي و ساختماني برشمرد. درواقع معماري را مي‌توان نمود ظاهري دانش فيزيك در برخي حوزه‌ها دانست. ايرانيان نيز به‌عنوان يكي از سردمداران معماري اسلامي، در طول تاريخ ابتكارهاي فيزيكي بسياري در صنعت معماري داشته‌اند كه اين امر با بررسي معماري شهرهايي چون يزد، ابركوه، شوش و شوشتر به روشني قابل مشاهده است. در اين مطالعه كه به روش بنيادي‌ـ نظري و استدلال منطقي و عقلاني و در قالب توصيفي‌ـ تحليلي انجام شده است، تلاش مي‌شود تا بررسي مختصري درباره اين تنيدگي ميان‌رشته‌اي و مزاياي استفاده از اصول و كاركردهاي فيزيكي در سازه‌هاي ساختماني صورت گيرد. اهميت اين موضوع در آن است كه امروزه با پيشرفت‌هاي اصول فيزيكي و آزمايش‌هاي متعدد، روش‌هاي نويني در صنعت معماري نوين به وجود آمده است كه در تمام حوزه‌ها اعم از كارايي و بهره‌وري سازه، امكان حمل‌ونقل، استحكام و امنيت، ارتباط با محيط زيست، زيبايي و بهينه‌سازي انرژي مصرفي در سازه‌ها به روشني قابل مشاهده است. متخصصان امر نيز معتقدند كه در معماري نوين تحليل ساختماني از آن چنان اهميتي برخوردار است كه مطالعات و آزمايش‌هاي كنوني از بعد زيبايي‌شناختي به سمت بعد فيزيكي و ويژگي‌هاي رفتاري ساختمان رفته است. استنادهاي اين مقاله عمدتاً از طريق منابع كتابخانه‌اي و نوشتارهاي پيشين قوت مي‌گيرد و در تلاش است تا به هدف‌ نهايي كه به تصوير كشيدن ارتباط تنگاتنگ اين دو عرصه دانش، يعني فيزيك و معماري و روابط فيزيكي حاكم بر پديده‌ها و الگوهاي معماري است، دست يابد. با توجه به حوزه‌هاي مورد تأكيد در اين مطالعه، مي‌توان استفاده از بادگيرها و ساخت سازه‌ها در حاشيه رودخانه‌ها در حوزه انرژي، استفاده از نور و موسيقي جهت نوردهي و زيبايي‌بخشي فضاي سازه، ايجاد و ابداع روش‌هاي نوين همچون ميراگرها براي افزايش استحكام بنا و ايجاد ارتباط ميان طبيعت و معماري در راستاي خلق ايده‌هاي نو را از مهم‌ترين دستاوردهاي اين پيوند ميان‌رشته‌اي دانست.

فاقد چكيده لاتين