حلقه هاي گمشده آموزش كشاورزي در آموزش و پرورش

خوراك از نيازهاي بنيادي انسان و تغذيه سالم يكي از مهم ترين و اساسي ترين شاخص هاي دستيابي به سلامت جسم و روان است. بديهي است نوع غذايي كه مصرف مي كنيم، در نحوه شكل گيري شخصيت با ثبات و آرام جامعه نقش بسزايي دارد. بيشتر مشكلات جوامع پيشرفته امروزي ناشي از بيماري هاي واگير و عفوني نيستند، بلكه بيماري هاي غيرواگيري هستند كه به خوراك ناسالم و فقدان امنيت و ايمني غذايي مربوط مي شوند. امنيت و ايمني غذايي وضعيتي است كه مردم دسترسي مطمئن به مقدار كافي غذاي سالم و مغذي براي رشد و توسعه زندگي سالم و فعال | به صورت پايدار داشته باشند با وجود اين، تماسي توليدكنندگان بخش كشاورزي داراي توانمندي هاي بالقوهاي در عرصه امنيت غذايي هستند كه بايد با آموزش نسل آينده در اين زمينه اين توانمندي ها به قابليت هاي بالفعل براي استفاده بهينه از منابع و سيستم كشاورزي پايدار، در جهت رشد و شكوفايي كشور تبديل شوند. بخشي از اين رسالت مهم بر عهده وزارت آموزش و پرورش، به ويژه سازمان پژوهش و برنامه ريزي آموزشي» است