چكيده فارسي :
بي‌تفاوتي از عواملي است كه به‌صورت پنهان، وصول دستيابي سازمان به اهدافش را دشوار مي‌سازد. بي‌تفاوتي سازماني عاملي مخرب در سازمان و نوعي بحران خاموش، سقوط آرام و تخريب مستمر و بي‌صداست و به حالتي گفته مي‌شود كه تحقق يا عدم‌تحقق اهداف سازماني يا موفقيت و شكست سازمان براي يك نفر يا گروهي از اعضا تفاوتي نكند. اين عرصه به تدريج مي‌تواند به كل سازمان سرايت كند و موجب قطع جريان سيال خلاقيت و يادگيري سازماني شود. مدارس به‌عنوان كانون اصلي پرورش و تربيت نسل آينده در جامعه گاهي با بي‌تفاوتي سازماني مواجه مي‌گردند. اگر در مدرسه، كه محصول آن نيروي انساني جامعه است بي‌تفاوتي رخ دهد، آسيب‌هاي وارده دوچندان خواهد بود. بي‌تفاوتي بر تعالي تأثير نامطلوب مي‌گذارد و فعاليت‌ها را با ركود مواجه مي‌كند. براساس تحقيقات، بين متغير تعالي سازماني و ابعاد پنج‌گانه رهبري تحول‌گرا رابطه مثبت معناداري وجود دارد و نقش اين نوع رهبري در پيش‌بيني تعالي سازماني مورد تأييد واقع شده است (اكرادي، محمدنيا و عباسي، 2015). رهبري تحول‌آفرين با تأثير بر تمام عوامل و مخاطبان مدرسه مي‌تواند افراد را به دستيابي به اهداف سازمان و كاهش بي‌تفاوتي ترغيب كند.
