مقايسه خودكارآمدي عمومي در نوجوانان با و بدون رفتار خودجرحي (مطالعه موردي: شهرستان بجنورد)

در سال‌هاي اخير رفتار خودجرحي در جمعيت نوجوانان رشد چشمگيري داشته است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه خودكارآمدي عمومي در نوجوانان با و بدون رفتار خودجرحي انجام شد. اين پژوهش از نوع علّي مقايسه‌اي است. جامعه تحقيق حاضر دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم (15تا 18 سال) شهرستان بجنورد بودند. كه از ميان آنها 137 بيمار در دو گروه، دانش‌آموزان سالم (n=65) و دانش‌آموزان داراي رفتار خودجرحي (n=72) به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه خودكارآمدي عمومي را تكميل كردند. داده‌هاي پژوهش با استفاده از نرم­افزار SPSS- 22 با آزمون تي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها حاكي از آن بود كه خودكارآمدي عمومي در گروه سالم و گروه دانش‌آموزان با رفتار خودجرحي اختلاف معناداري داشت (p=0/014). بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش مي­توان نتيجه گرفت، خودكارآمدي عمومي در دانش آموزان سالم بالاتر از دانش آموزاني است كه رفتار خودجرحي دارند. افزايش خودكارآمدي براي مقاومت در برابر خودجرحي مي‌تواند قدم مهمي براي تجهيز نوجوانان در برابر خودجرحي در موقعيت‌هاي عاطفي پرخطر آينده باشد.

فاقد وابستگي سازماني